2. در صدر اسلام افرادى بودند كه اخبارى را از پيامبر اسلام 6 مخفى مى‌داشتند و پيامبر 6 نيز دستور مى‌داد آنها را تعزير و حتى عقوبت سخت كنند تا اخبار را از آنها دريافت نمايند، چنانكه بعد از فتح خيبر و تسليم يهود آمده است:

كِنانة بن ابى الحُقيق كسى را حضور پيامبر 6 فرستاد، و گفت: آيا مى‌توانم از «حصار» بيرون بيايم و با تو صحبت كنم؟ رسول خدا 6 فرمود:

آرى. گويند: كنانه بيرون آمد و با پيامبر خدا 6 صلح كرد كه خون مردان و جنگجويانى كه در حصارند، محفوظ بماند و زنها و بچه‌ها را آزاد بگذارند.

در عوض آنها همراه زن و فرزند خود از خيبر كوچ كنند و تمام زمينها و طلاآلات و اسلحه و انبان و جامه‌هاى خود را به جز يك دست جامه براى هر نفر به پيامبر واگذارند. رسول خدا 6 فرمود:

اگر چيزى از اموال خود را از من پوشيده بداريد، ذمّه و پيمان خدا و رسول او از شما برداشته خواهد شد.

آنها نيز با همين شرط صلح كردند. پيامبر 6 كسانى را فرستاد تا اموال، كالاها و اسلحه‌ها را تحويل بگيرند. پيامبر 6 از كنانه در باره گنج خاندان ابى حُقيق و زر و زيور آنها پرسيد، كنانه گفت: «اى ابوالقاسم، آن گنجينه را در اين جنگ خرج كرديم و چيزى از آن باقى نمانده است.» كنانه و برادرش در اين باره سوگندهاى مؤكّد خوردند. پيامبر به آن دو فرمود:

در صورتى كه آن گنجينه پيش شما باشد، عهد و ذِمّه خدا و رسول او از شما برداشته خواهد شد و خون شما را هم حلال خواهم كرد.

گفتند: چنين باشد.