«حكم به صحت عملى كه از ديگرى صادر شده است و ترتيب آثار صحت بر آن عمل، آنگاه كه شك در صحت آن داشته باشيم، حال چه عبادى باشد و چه غير عبادى. [1]»

خداوند در قرآن فرموده:

(يا ايُّهَا الَّذينَ امَنُوا اجْتَنِبُوا كَثيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ اثْمٌ) [2]

اى اهل ايمان از بسيارى از پندارها (پندارهاى بد) پرهيز كنيد، زيرا برخى از پندارها معصيت است.

علامه طباطبايى مى‌گويد: مقصود از گمان و پندار مذكور در آيه، پندار سوء است، زيرا گمان نيك، مورد توصيه دين بوده‌و جزء مستحبات است و مقصود از اجتناب از پندار بد نيز اين است كه از ترتيب آثار بر آن پرهيز نمايى. ترتيب آثار به اين معنا است كه اگر نسبت به مؤمنى سوء ظن پيدا كردى، او را از خود برانى و يا پيش ديگران رسوايش نمايى و يا به او اهانت كنى و يا روابط را با او تيره سازى، زيرا پندار خوب يا بد، نوعى ادراك و دريافت نفسانى است كه به طور معمولى اجتناب از آنها براى انسان مقدور نيست. بنابراين، مقصود از آيه كه مى‌گويد: «از بسيارى گمانها اجتناب نماييد» اين است كه اگر نسبت به مسلمانى سوءظن پيدا كرديد به آن اعتنا نكنيد و آثارى بر آن مترتّب ننماييد. آن گمانى گناه و حرام است كه در نظر تو بهايى پيدا كند و بر آن آثار محرّم بار گردد. [3]

[1] . اصطلاحات الاصول، ص 51

[2] . حجرات ( 49)، آيۀ 12

[3] . تفسير الميزان، ج 18، ص 351. (نقل به معنا)