جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَيْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتاحُهَا الْكِذْبَ[1]

همه بديها در خانه‌اى نهاده شده و كليد آن دروغ است.

مفهوم دروغ‌

دروغ يعنى سخن ناراست، گفتارى كه حقيقت نداشته باشد، ضدّ راست. [2] براى مثال، اگر گرسنه‌اى به دوستش كه براى او غذا آورده بگويد ميل ندارم، دروغ گفته است، زيرا بر خلاف حقيقت سخن گفته است. همچنين خوب را بد و بد را خوب و يا كوچك را بزرگ و بزرگ را كوچك و كم را بيش و بيش را كم گفتن دروغ است و گوينده‌اش دروغگوست.

مخفى نماند كه دروغ صفت كلام و سخن است، و دروغگويى صفت سخنگو، و بين اين دو نفر تلازمى نيست، زيرا گاهى مى‌شود كه سخنى دروغ است، ولى گوينده دروغگو نيست، چنان كه ممكن است گوينده دروغگو باشد، ولى سخنش دروغ نباشد مثل شهادت دادن منافقين به رسالت نبى اكرم 6 كه خود سخن چون مطابق حقيقت بود، دروغ نبود، اما منافقين در اين شهادت دادن، دروغگو بودند. از اين رو، خداى متعال گفته آنها را رد نكرد، بلكه تصديق نمود و فرمود:

(وَاللَّهُ يَعْلَمُ انَّكَ لَرَسُولُهُ) [3]

خداوند مى‌داند كه همانا تو رسول او هستى.

[1] . جامع السعادات، ج 2، ص 333

[2]. فرهنگ عميد، ص 473

[3] . منافقين ( 63)، آيۀ 1