دروغ‌

در بحث دروغ دو مطلب داراى اهميت است. مطلب اول، تأكيد بر ناروايى و حرمت دروغ در نظام اخلاقى اسلام است، زيرا اشاعه آن علاوه بر عقوبت اخروى، روابط سالم فردى و اجتماعى را مخدوش نموده و زيانهاى فراوانى را به بار مى‌آورد. مطلب دوم، جواز دروغ در بعضى امور است كه بايد به دقت تعيين شود، زيرا در بعضى مواقع دروغ گفتن تأمين كننده مصالحى است كه آن مصالح مى‌تواند عقوبت دروغ و يا آثار احتمالى آن را جبران نمايد.

گناهانى كه از زبان سر مى‌زند، بر دو قسم است:

1. آنچه كه جنبه شخصى‌اش بر جنبه اجتماعى آن غلبه دارد، اگر چه مفسده اجتماعى نيز داشته باشد مثل سخنان بيهوده.

2. گناهانى كه علاوه بر مفاسد اخلاقى براى گوينده، مفاسد اجتماعى مهمى براى جامعه دارد از قبيل دروغ، غيبت، سخن‌چينى.

امام حسن عسكرى 7 فرمود: