امام هادى 7 نيز فرمود:

هنگامى كه عدل و داد بر ستم و فساد چيره گردد، حرام است كه به كسى بدگمان شوى تا وقتى كه خلافى از وى بر تو ثابت گردد و چون فساد و ستم چيره گردد، نبايد به كسى خوش گمان بود تا هنگامى كه يقين به خوبى او پيدا كنى. [1]

گفتنى است كه عمل كردن در مرز اعتدال، كار آسانى نيست و عوامل درونى و بيرونى در سوق‌دادن انسان به سمت افراط يا تفريط نقش مؤثرى دارند. از اين رو، وظيفه آنانى كه هم در ميان مردمند و هم در مدار وظايف و مأموريتهاى سازمانى، به مراتب سنگين‌تر است و تعيين حدّ و مرز خوش‌بينى و بدبينى براى آنها ضرورتى است ظريف، حساس و در خور تأمل.

[1] . سفينة البحار، ج 2، ص 111