الا اخْبِرُكُمْ بِاكْبَرِ الْكَبائِر؟ الْإِشْراكُ بِاللَّهِ وَ عُقُوقُ الوالِدَيْنِ و قَوْلُ الزُّورِ اىِ الْكِذْبُ [1]

آيا شما را به بزرگترين گناهان كبيره خبر دهم؟ آن شرك به خدا و عاق والدين و دروغ است.

امام باقر 7 فرمود:

انّ الْكِذْبَ هُوَ خَرابُ الْإِيمان [2]

بدرستى كه دروغ باعث خرابى ايمان است.

پيامبر 6 نيز فرمود:

الْمُؤْمِنُ اذا كَذِبَ مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ لَعَنَهُ سَبْعُونَ الْفَ مَلَكٍ [3]

هرگاه مؤمن بدون عذر شرعى دروغ بگويد، هفتاد هزار فرشته او را لعن خواهند كرد.

دروغهاى جايز

از نظر اسلام در بعضى موارد دروغ گفتن مانعى ندارد. قاعده كلى در اين زمينه آن است كه هر جا از راست گفتن مفسده‌اى برخيزد كه از مفسده دروغ بيشتر باشد، گفتن دروغ بلا مانع است. البته بايد توجه داشت كه تشخيص اين موارد احتياج به بصيرت و دقت زياد دارد و نمى‌توان به سهولت از كنارش گذشت.

[1] . جامع السعادات، ج 2، ص 332

[2] . سفينة البحار، ج 2، ص 473

[3] . همان