عمل را از او سلب نمايند و او را از انواع تصرفات باز دارند [1]». حقيقت اين است كه در معنا و مفهوم كلمه، مكان حبس و خصوصيات آن و يا شرايط زندان و محبوسين در نظر گرفته نشده است. پيامبر اسلام 6 نيز در صدر اسلام مجرم و يا متهم را حبس مى‌كرد، ليكن در آن ايام مكان خاصى براى اين منظور در نظر گرفته نشده بود و بعدها متداول گرديد. از اين رو، زندانى را در خانه يا دهليز و يا حتى مسجد محبوس مى‌كردند.

بعد از رحلت پيامبر اسلام 6 و در پى فتوحات عظيمى كه به وسيله مسلمين صورت گرفت و دامنه سرزمينهاى اسلامى گسترش يافت و دولت نيرومند اسلامى تشكيل گرديد و وظايف دولت توسعه يافت، ضرورت بناى مكانى با مشخصات و ويژگيهاى خاصى براى اين منظور احساس شد و بعضى از خلفا اقدام به بناى زندان براى محبوسين كردند. [2]

حبس از نظر اسلام‌

حبس در حقوق اسلامى جايز شمرده شده و در كتب فقهى نيز به عنوان وسيله‌اى براى عقوبت شرعى و يا راهى براى كشف حقيقت و يا ايجاد محدوديت براى متهم جهت جلوگيرى از فرار او مورد بحث قرار گرفته است. در ذيل به آيات و رواياتى اشاره مى‌شود كه دلالت بر جواز حبس در شرع مقدس اسلام دارند.

[1]. معنى مذكور از اكثر كتب لغت به دست مى‌آيد. در ميان عرب علاوه بر كلمۀ «حبس» كلمات ديگرى نيز كاربرد داشته است، از قبيل «وقف» «حصر» «اثبات» «اقرار» «امساك» و غيره

[2] . احكام السجون، ص 45