س- جمعى از مؤمنين با عده‌اى از اهل سنت در محله‌اى كه طرفين زندگى مى‌كنند مسجدى بناكرده و درتمام مراسم‌اسلامى به‌طور مشترك بهره‌بردارى مى‌نمايند، ولى امام جماعت و نحوه اداى نماز به‌خصوص از حيث محل سجده بر وفق اهل تسنّن است و شيعيان نيز ناگزير از مشاركت براى ايجاد وحدت در اداى فريضه هستند. در فرض مذكور سجده كردن بر زيلو و فرش چه صورتى دارد؟

ج- اگر مذاهب طرفين براى يكديگر شناخته شده است و تقيه‌اى در بين نيست، سجده بر فرش و زيلو صحيح نيست. [1]

تقيه با وجود امكان فرار

آيا جواز تقيه در صورتى است كه راهى غير از تقيه وجود نداشته باشد يا اگر شخص بتواند تكليف واقعى خود را با حيله‌اى به جا آورد، باز هم واجب است كه تقيه كند؟ حضرت امام قدّس سرّه مى‌فرمايد: اگر تقيه از غير اهل سنت باشد، در صورتى جايز است كه راه ديگرى وجود نداشته باشد و اگر تقيه از اهل سنّت باشد، لازم نيست راه فرارى براى آن بيابد، و رواياتى كه درباره فضيلت نماز با آنان وارد شده، با اعمال حيله منافات دارد. [2]

امام صادق 7 فرمود:

مَنْ صَلَّى مَعَهُمْ فِى الصَّفِّ الْاوَّلِ كانَ كَمَنْ صَلَّى خَلْفَ رَسُولِ اللَّهِ 6 فِى الصَّفِّ الْاوَّلِ [3]

[1] . استفتائات، امام خمينى، ج 1، ص 279

[2] . الرسائل، ص 201-203

[3] . وسائل الشيعه، ج 5، ص 381