با توجه به مطلبى كه به آن اشاره شد، جست‌وجو و كاوش در امور ديگران كه نوعى تصرّف در شؤون آنان است، جايز نخواهد بود. اين مطلب علاوه بر اينكه موافق با اصل عقلى ياد شده است، منابع دينى نيز بر آن تأكيد نموده‌اند. اسلام با صراحت، مردم را از تجسس در امور يكديگر برحذر داشته و آن را حرام كرده است، زيرا اسلام نسبت به حريم و اعراض مسلمين اهتمام ورزيده و همه را به رعايت حقوق متقابل موظف ساخته است. مى‌توان با تأمل در آيات و روايات زير، نوع نگرش و تلقى اسلام نسبت به اين اصل اخلاقى را به دست آورد:

(يا ايُهَا الَّذينَ امَنُوا اجْتَنِبُوا كَثيراً مِنَ الظَّنِّ انَّ بَعْضَ الظَّنِّ اثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً ايُحِبُّ احَدُكُمْ انْ يَأْكُلَ لَحْمَ اخيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُواللَّهَ انَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحيمٌ) [1]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از بسيارى از گمانها پرهيز نماييد، چرا كه بعضى از گمانها گناه است و هرگز (در كار ديگران) تجسس نكنيد و هيچ يك از شما ديگرى را غيبت نكند. آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد (به يقين) همه شما از اين امر كراهت داريد. تقواى الهى پيشه كنيد كه خداوند توبه‌پذير و مهربان است.

علامه طباطبايى مى‌گويد: «و لا تجسّسوا» يعنى از عيوب مردم تتبّع و جست و جو نكنيد تا امورى كه پوشيده ماندن آنها را خوش مى‌دارند، آشكار نشود. [2]

[1] . حجرات( 49)، آيۀ 12

[2] . الميزان، ج 18، ص 323