خواست آنان مشخص مى‌شود.

در اين نوع ازدواج مرد مسؤول هزينه زندگى زن نيست و از همديگر ارث نمى‌برند مگر در عقد شرط كرده باشند.

در ازدواج موقت، بايد مبلغ مهر و مدت ازدواج مشخص شود. در اين نوع ازدواج، طلاق وجود ندارد، بلكه مرد مى‌تواند قبل از پايان مدّت، باقيمانده مدت را به زن ببخشد.

مرد مسلمان مى‌تواند با زن يهودى يا مسيحى ازدواج موقت كند.

فلسفه ازدواج موقت‌

1- ممكن است زن و مردى بنا به عللى مانند اشتغال به تحصيل نتوانند ازدواج دائم كنند و تجرّد نيز سبب ابتلاى به گناه براى آنان شود.

2- براى مرد مسافرت‌هايى طولانى پيش مى‌آيد كه در آن دسترسى به همسر دائمى‌اش ندارد و از طرفى مى‌بايد غريزه جنسى به شيوه صحيح ارضا شود.

3- ممكن است نيروى جنسى مردى چنان باشد كه با يك زن اشباع نگردد و توانايى براى اداره همسر دائمى ديگر را نيز نداشته باشد.

4- زن در دوران عادتش كه در هر ماهى تا ده روز ممكن است طول بكشد، فاقد آمادگى براى آميزش است؛ در حالى كه مرد هميشه اين آمادگى را دارد و دليلى ندارد كه او به صورت ازدواج موقت از همسر ديگرى بهره نگيرد.

5- ممكن است زنى كه همسرش مرده يا از او طلاق گرفته، به عللى نتواند ازدواج دائم كند؛ سفارش وى به بهره نبردن از غريزه جنسى نيز آثار ناگوار روحى در پى دارد.

ازدواج موقت تنها دارويى است كه مشكلات ياد شده را درمان مى‌كند. البته ممكن است كسانى از آن سوء استفاده كنند اما لغو قانون ازدواج موقت، جلو سوء استفاده‌ها را نمى‌گيرد بلكه شكل آن‌ها را عوض مى‌كند؛ افزون بر صدها مفاسدى كه از خود لغو قانون ناشى مى‌شود.

گفتنى است مشروعيت ازدواج موقت از ويژگى‌هاى فقه جعفرى 7 است و ساير مذاهب فقهى آن را مباح نمى‌دانند ولى مسلمانان بر اين مطلب متفقند كه ازدواج موقت در صدر اسلام مشروع بود تا اين‌كه خليفه دوم آن را ممنوع اعلام كرد.