ندارد در اين دوران، كودك را از مادرش بگيرد پس از دوران شيرخوارگى تا رسيدن فرزند به هفت سالگى، پدر براى حضانت فرزند پسر و مادر براى حضانت فرزند دختر اولويت دارند.

دوران حضانت فرزند با رسيدن به بلوغ به پايان مى‌رسد و در اين مرحله، او صاحب اختيار خود مى‌شود. [1]

تصرفات كودك‌

بچه‌اى كه به سن بلوغ نرسيده، نمى‌تواند در اموالش تصرف كرده يعنى آن را بفروشد، ببخشد، قرض دهد و ... همان گونه كه نمى‌تواند مالى را از راه قرض گرفتن و خريد نسيه، به ذمه گيرد. همچنين ازدواج و طلاقش نافذ نيست و در اين موارد، حق تصرف از آنِ ولىّ طفل يعنى پدر و جد پدرى مى‌باشد و با نبود آنان، ابتدا قيّم منصوب از سوى ايشان و سپس حاكم شرع، ولىّ طفل شمرده مى‌شوند.

تصرفات اولياى يادشده در شؤون و اموال كودك، بايد به مصلحت وى باشد وگرنه اعتبارى نخواهد داشت.

دوران محجوريّت كودك، با بلوغ و رشد وى پايان مى‌يابد و نشانه بلوغ او، يكى از سه چيز است: روييدن موى درشت بر بالاى عورت، بيرون آمدن منى و تمام شدن پانزده سال قمرى براى پسر و نه سال قمرى براى دختر. [2]

ديدگاه اسلام نسبت به فرزند دختر

بر خلاف تفكر منفى و رايج در عصر بعثت نسبت به دختر، اسلام نه تنها تفاوتى ميان كودك پسر و دختر قائل نشد بلكه براى دختر ارزش بيشترى در نظر گرفت.

رسول خدا 6 مى‌فرمايد:

بهترين فرزندانتان، دختران شما هستند. [3]

[1] - ر. ك. تحرير الوسيله، ج 2، ص 279-280

[2] - ر. ك. همان، ص 13-14

[3] - مكارم الاخلاق، أبى نصر طبرسى، ص 219.