درس هفتم

فقه عبادى [2]

(صوم- حج)

روزه‌

يكى از برنامه‌هاى مترقى دين اسلام كه تاثير زيادى در تقويت جنبه معنوى انسان‌ها داشته، ضامن سعادت دنيا و آخرت و بهداشت جسم و تزكيه اخلاقى مى‌باشد، روزه ماه رمضان است. واجب بودن روزه ماه رمضان از ضروريات دين است.

روزه عبارت است از اين كه انسان براى انجام فرمان خداوند از اذان صبح تا مغرب، از نه چيز خوددارى ورزد كه عبارتند از: خوردن و آشاميدن، جماع، استمنا، دروغ بستن به خدا و پيامبر و جانشينان وى :، رساندن غبار غليظ به حلق، فرو بردن تمام سر در آب، باقيماندن بر جنابت تا اذان صبح، اماله كردن با چيزهاى روان و قى كردن.

انواع روزه‌

1- روزه واجب مانند روزه ماه رمضان و روزه‌اى كه با نذر و مانند آن واجب مى‌شود.

2- روزه مستحب مانند روزه تمام سال غير از روزه‌هاى حرام و مكروه [1].

3- روزه حرام مثل روزه عيد فطر و قربان و روزه ايام تشريق براى كسى كه در سرزمين منا باشد و روزه در روزى كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان، اگر به نيت رمضان روزه بگيرد.

4- روزه مكروه مانند روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان و نيز روزه مستحبى مهمان بدون اذن ميزبان.

[1] - ر. ك. توضيح المسائل، م 1748