كفاره روزه‌

اگر كسى بدون عذر و عمداً روزه ماه رمضان را نگيرد، علاوه بر قضا بايد براى هر روز آن يك بنده آزاد كند يا دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير نمايد و در صورتى كه روزه‌اش را به چيز حرامى مانند شراب خوردن باطل كند، بايد هر سه را انجام دهد كه به آن كفاره جمع گفته مى‌شود.

كسانى كه روزه بر آنها واجب نيست‌

1- كسى كه به واسطه پيرى نمى‌تواند روزه بگيرد يا براى او مشقت‌آور است.

2- آن كه مرضى دارد كه زياد تشنه مى‌شود و نمى‌تواند آن را تحمل كند يا براى او مشقت دارد.

3- زنى كه زائيدنش نزديك است و روزه براى او يا بچه‌اش ضرر دارد.

4- زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است؛ البّته در صورتى كه روزه وى براى بچه او يا خود او زيان داشته باشد.

روزه قضا

اگر كسى روزه ماه رمضان را نگيرد، بايد آن را قضا كند و در صورتى كه از دنيا رفته باشد، مى‌توان كسى را اجير كرد كه از سوى وى، روزه‌اش را قضا نمايد و قضاى روزه پدر، بر پسر بزرگترش واجب است.

اگر شخصى به دليل مريض بودن، روزه ماه رمضان را نگرفته و مرضش تا ماه رمضان سال بعد طول بكشد، قضا بر وى لازم نيست.

نقش سازنده روزه‌

صبر و استقامت و تحمل سختى‌ها، شرط لازم دستيابى به نتايج مثبت در امور دين و دنيا است. روزه نيز عبادتى است كه علاوه بر تقرب معنوى، درخت صبر و استقامت را در روان انسان بارور ساخته و اراده‌اش را مقاوم و خلل‌ناپذير مى‌گرداند؛ چرا كه روزه‌دار به‌