معارف نماز در حيات اجتماعى نقش مهمّى دارد.

انسان موحّد در نماز فقط خدا را ستايش مى‌كند و از او كمك مى‌خواهد در صراط او گام برمى‌دارد. و از همه ظلمتها و گمراهيها دورى مى‌كند. انسانى كه نماز را بپا دارد پذيرفتن مسئوليتهاى اجتماعى را وظيفه خود مى‌داند.

نماز در تاريخ:

عصر نماز به بلنداى حيات بشر است، نماز رشته‌ايست كه از حضرت آدم 7 آغاز مى‌شود و در طول تاريخ و قرون ادامه يافته و در اسلام به عالى‌ترين نقطه مى‌رسد.

همه پيامبران الهى دعوت به نماز نمودند. نماز منشور همه سفيران حق است و نماز نخستين عبادتى است كه بر بندگان واجب شد.

1- حضرت ابراهيم 7 براى خود و خانواده‌اش از خدا توفيق اقامه نماز مى‌خواهد و مى‌گويد:

(رَبِّ اجْعَلنى‌ مُقيمَ الصَّلوةِ وَ مِن ذُرِّيَّتِى) (ابراهيم/ 40)

پروردگار من! من و فرزندانم را بر پا كننده نماز قرار ده.

2- حضرت اسماعيل 7 افراد خانواده‌اش را به نماز فرمان مى‌داد و نزد پروردگارش مورد خشنودى بود.