6. سه حرف «ذال»، «ظاء» و «ضاد»

- حرف «ذال» از برخورد نوك زبان به لبه دندانهاى جلو (ثناياى بالا) توليد شده، به صورت نازك و كم حجم ادا مى‌شود. مانند: الذَّين- كَذلِكَ- عَذابَ.

- حرف «ضاد» از برخورد كناره زبان با دندانهاى آسياى فك بالا ادا مى‌شود. همچنين اين حرف به صورت درشت ادا شده و كناره زبان كمى به دندانهاى آسيا كشيده مى‌شود. مانند: وَلَا الضَّآلين- غَيرِ المَغْضُوبِ.

- حرف «ظاء»: تلفظ حرف «ظاء» همانند حرف «ذال» است با اين تفاوت كه حرف «ظاء» پر حجم و درشت تلفظ مى‌شود. در واقع در تلفظ حرف «ظاء» قسمتى كه مجاور نوك زبان است نيز به دندانهاى ثناياى جلو برخورد مى‌كند. مانند: عظيم در «سُبحانَ رِبّىَ العَظيمِ وَ بِحَمدِهِ»

7. حرف «واو»

حرف واو همانند فارسى تلفظ مى‌شود با اين تفاوت كه در عربى به هنگام تلفظ واو، لبها به حالت غنچه و گرد درآمده و اين حرف از ميان دو لب تلفظ مى‌شود. مانند:

يَومِ- هُوَاللَّهُ- كُفْوَاً- وَحدَهُ.