4. سه حرف «سين، ثاء، صاد»

حرف «سين» به صورت ساده و طبيعى همانند فارسى تلفظ مى‌شود اما در تلفظ حرف «ثاء» نوك زبان به سر دندانهاى بالا و به صورت دميدگى ادا مى‌شود. مانند:

(الْهكُمُ التِّكاثُرُ)

تلفظ حرف «صاد»- كه يادگيرى آن بسيار مهم است- بدين صورت است كه روى سر زبان به لثه دندانهاى بالا نزديك مى‌شود، و سطح زبان با كام بالا انطباق كرده و ريشه زبان به سقف دهان ميل پيدا مى‌كند. اين حرف به صورت درشت و پر حجم ادا مى‌شود. مانند: صِراطَ- صَلِ‌

5. «تاء» و «طاء»

دو حرف «تاء» و «طاء» از اتصال روى سر زبان با برآمدگى كام بالا و لثه دندانهاى ثناياى بالا تلفظ مى‌شوند. تفاوت تلفظ اين دو حرف اين است كه حرف «تاء» به صورت نازك و كم حجم ادا مى‌شود ولى حرف «طاء» درشت و پر حجم ادا مى‌شود. پس در تلفظ «طاء» ريشه زبان به سمت سقف دهان تمايل پيدا مى‌كند ولى «تاء» به صورت عادى تلفظ مى‌گردد. مانند: صِراطَ الذّين.