فصل نخست با وقوع فاجعه عاشورا و بازگشت كاروان حسينى به رهبرى امام سجاد عليه السلام به مدينه پايان مى‌پذيرد.

فصل دوم در برگيرنده دوران ميان دوره نخست تا قيام امام مهدى عليه السلام يعنى فصل بقا و نگهدارى اسلام است.

فصل سوم با قيام امام مهدى به عنوان خونخواه حسين و پيروزى بخش اسلام بر ديگر اديان تحقق مى‌يابد.

كسى كه در روايت‌هاى شريفه مربوط به قيام حضرت مهدى تأمل بورزد، به روشنى در مى‌يابد كه اين قيام امتداد همان قيام امام حسين عليه السلام است. عاشوراى سال 61 ه نخستين ميدان نبرد حسينى بود، كه خود در آن به شهادت رسيد؛ و سراسر دوران ميان عاشورا تا ظهور، پر از رويارويى‌ها و نبردهايى است كه طى آن حسين عليه السلام نه تنها گلوى يزيد بن معاويه، بلكه گلوى همه طاغوت‌هاى اين دوران را مى‌فشرد. جهان دوران ظهور شاهد فصل پايانى قيام امام حسين عليه السلام به فرماندهى حضرت مهدى است كه نسل قاتلان آن حضرت از عاشورا تا ظهور را به دليل خشنودى از كار پدرانشان، مى‌كشد؛ و پيروزى جهانى حلقه پايانى سلسله پيروزى حسينى در عاشوراست.

در اثبات آنچه در اين‌جا گفتيم، براى نمونه، به برخى از اين روايت‌هاى شريف تبرك مى‌جوييم.

- صاحب پيروزى جهانى از فرزندان حسين است: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «و از فرزندان اين- اشاره به حسين عليه السلام- مردى در آخر الزمان قيام مى‌كند؛ و زمين را آن چنان كه از جور و ستم پر شده است از عدالت پر مى‌كند.» [1]

امام حسين عليه السلام فرمود: «از ما دوازده مهدى است. نخست آنان اميرالمؤمنين على بن ابى‌طالب و آخرشان فرزند نهم من است. او به حق قيام مى‌كند و زمين مرده را زنده مى‌گرداند؛ و دين حق به وسيله وى بر همه اديان پيروز مى‌شود هر چند كه مشركان نخواهند.» [2]

[1] - امالى طوسى، ص 499- 500، مجلس دوازدهم، حديث شماره 1095/ 2.

[2] - كمال الدين و تمام النعمه، ج 1، ص 317، باب 30، حديث شماره 3.