«... وَبَيْنَكُمْ عِتْرَةُ نَبِيِّكُمْ وَهُمْ أَزِمَّةُ الْحَقِّ وَأَعْلامُ الدِّينِ وَأَلْسِنَةُ الصِّدْقِ فَأَنْزِلُوهُمْ بِأَحْسَنِ مَنازِلِ الْقُرآنِ وَرِدُوهُمْ وُرُودَ الْهِيمِ الْعِطاشِ» [1]

خاندان پيامبر شما در ميانتان است و آنان زمامداران حق و نشانه‌هاى دين و زبان‌هاى راستگويى‌اند. پس همچون قرآن، حرمت آنان را در دل نيكو بداريد و چونان شتران تشنه به [آبشخورهاى دانش‌] آنان روى آوريد.

بنابر اين، خاندان پاك پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم نيز درست از همان منزلت قرآن كريم برخوردارند؛ و اين حقيقتى است كه از حديث شريف ثقلين نيز قابل دريافت است.

رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در بخشى از اين حديث شريف مى‌فرمايد: اين دو از يكديگر جدا نمى‌شوند، تا آن كه كنار حوض بر من وارد شوند. آن حضرت با اين سخن مفهوم جدايى‌ناپذيرى را بيان مى‌دارد و مى‌فرمايد كه قرآن و عترت هم از نظر اوصاف و هم منزلت، جدايى ناپذيرند؛ چه اگر جز اين باشد، مفهوم جدايى درباره آنها صدق مى‌كند.

از اين رو، همان طورى كه قرآن كريم از مرتبه هدايتگرى برخوردار است، (يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ)، [2] امامان نيك سرشت نيز به درست‌ترين راه هدايت‌مى‌كنند؛ و همان گونه‌اى‌كه قرآن كريم در بلندترين مرتبه قرار دارد، (وَ إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتابِ لَدَيْنا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ) [3]، مرتبه امام نيز در ام‌الكتاب، بلند و حكمت‌آميز است؛ و به همين ترتيب در ديگر صفات و منزلت‌هاى قرآنى.

از جمله مراتب قرآنى اين است كه همه تفسيرها از اين كتاب شريف برگرفته شده‌اند، ولى همه آنها چيزى جز ميزان گنجايش و مرتبه فهم و درك مفسران در برداشت از قرآن كريم نيستند. [4]

قرآن كريم، موهبتى همگانى، ثروتى كامل و اقيانوسى است بيكران [5] كه نيازمندان به اندازه گنجايش و امكان خويش از آن بر مى‌گيرند؛ و چنين است منزلت و مرتبه امام عليه السلام.

[1] - نهج البلاغه، صبحى صالح، ص 120، خطبه 87.

[2] - قطعاً اين قرآن به آيينى كه خود پايدارتر است راه مى‌نمايد (اسرا (17)، آيه 9).

[3] - و همانا كه آن در كتاب اصلى [/ لوح محفوظ] به نزد ما سخت والا و پرحكمت است (زخرف (43)، آيه 4).

[4] - مراد همه تفسيرهاى دانشمندان اسلامى (جز از سوى امامان) است. گذشته از اين، حتى تفسيرهاى روايت شده از اهل بيت مانند نورالثقلين، برهان و صافى- در بهترين فرض- تنها بخشى از گفته‌هاى امامان در زمينه تفسير قرآن است.

[5] - تنها پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و خاندانش به همه قرآن احاطه‌دارند؛ «قرآن را در نمى‌يابد، مگر كسى‌كه مورد خطاب آن است.»