مى‌كنند». خداوند از آن رو امر به معروف و نهى از منكر را واجب فرمود كه مى‌دانست اگر اين كار انجام پذيرد و برپا داشته شود، ديگر فرايض نيز، از آسان و دشوار، برپا مى‌گردد. چرا كه امر به معروف و نهى از منكر فراخواندن به اسلام همراه با رد بى عدالتى و مخالفت با ستمگر و تقسيم فَىْ‌ء [1] و غنايم و گرفتن زكات از جاى آن و سپردن آن به صاحبان حق است.

سپس شما اى گروه، اى گروهى كه به دانش نامور، به نيكى نامبردار و به خيرخواهى معروفيد و مردم به خاطر خداوند از شما مى‌ترسند، بزرگان از شما بيم دارند و ناتوانان شما را بزرگ مى‌شمارند، و كسانى كه بر آنان منتى و قدرتى نداريد شما را بر مى‌گزينند، هنگامى كه نيازمندى‌ها از جويندگانشان باز داشته شود شما شفاعت مى‌كنيد و با هيبت پادشاهان و شكوه بزرگان گام برمى‌داريد. آيا جز اين است كه شما اين همه را از اميدى كه در قيام به حق خداوند در شما مى‌رود داريد، هر چند كه از اداى بيش‌تر حقوق او كوتاهى مى‌ورزيد؛ و حقوق امامان را سبك شمرده‌ايد. اما حق ضعيفان را ضايع ساختيد و حقى را كه به پندار خودتان داشتيد طلبيديد در حالى كه به خاطر آفريننده آنها نه مالى بخشيديد و نه جانى را به خطر انداختيد؛ و نه به خاطر خداوند با قبيله‌اى دشمنى ورزيديد، آيا با وجود اين از خداوند آرزوى بهشت و همسايگى با پيامبرانش و امان از عذابش را داريد!

اى اميدواران به خداوند، بيم آن دارم كه عذابى از عذاب‌هايش بر شما نازل گردد، زيرا كه شما از كرامت خداوند به منزلتى رسيديد كه بدان فضيلت يافتيد، شما خداشناسان را اكرام نمى‌كنيد، در حالى كه خود به وسيله خداوند ميان بندگانش محترميد. شما پيمان‌هاى الهى را شكسته مى‌بينيد و فرياد بر نمى‌آوريد، در حالى كه اگر حقوق پدرانتان را رعايت نكنند فرياد مى‌زنيد. پيمان و حرمت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم خوار شده است و كوران و لال‌ها و زمين‌گيرها بى توجّه در شهرها رها شده‌اند. نه رحم مى‌كنيد و نه به مقتضاى مقام خود كارى انجام مى‌دهيد و نه بر كسى كه كارى مى‌كند توجهى‌

[1] - فى‌ء: غنيمت [يا غنيمتى كه بدون پيكار به دست مسلمين بيفتد و از آن همه است‌].