وانگهى اگر امام حسين عليه السلام با يزيد بيعت كرده بود، محققاً با اين كارش بر شايعه يكى بودن اسلام و امويت و حقانيت و مشروعيت اسلام اموى و مشروعيت همه ساخته‌هاى جريان نفاق مهر صحت مى‌خورد؛ و اين مشروعيت انحرافى استمرار مى‌يافت و اين به معناى نابودى كامل اسلام ناب محمدى بود.

از اين‌جا بود كه امام حسين عليه السلام تأكيد داشت كه بيعت با يزيد به معناى پايان دادن به اسلام است، چنان كه به مروان بن حكم فرمود: (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ،) [1] آن‌گاه كه امّت گرفتار حاكمى چون يزيد گردد فاتحه اسلام را بايد خواند». [2]

در پايان شايان ذكر است كه بيعت امام حسين عليه السلام با يزيد- گذشته از پايان بخشيدن كامل به اسلام- به معناى مشروعيت بخشيدن به همه بدى‌ها و تبهكارى‌هاى حكومت اموى و از جمله دشنام به امام على عليه السلام و لعن بر آن حضرت بود كه در دوران معاويه مرسوم گشته بود.

[1] - بقره (2)، آيه 156.

[2] - الفتوح، ج 5، ص 17.