3) أسلم بن عمرو، غلام امام حسين عليه السلام: از شهداى كربلا. سيره‌نگاران و مقتل نويسان نوشته‌اند كه امام حسين عليه السلام، پس از درگذشت برادرش، حسن، وى را خريد و به پسرش على بن الحسين عليه السلام بخشيد. پدرش ترك بود. اسلم در موارد نياز براى حسين عليه السلام كتابت مى‌كرد. هنگامى كه امام عليه السلام از مدينه به مكّه آمد، اسلم نيز او را تا كربلا همراهى كرد. در روز دهم كه جنگ آغاز شد از امام اجازه ميدان رفتن گرفت، وى قارى قرآن بود و امام به او اجازه داد. او آغاز به پيكار و رجز خواندن كرد و شمار زيادى را از دشمن كشت، آن‌گاه از پاى درآمد و بر زمين افتاد. حسين عليه السلام نزد وى رفت و ديد كه هنوز رمق در بدن دارد و به حسين عليه السلام اشاره مى‌كند. امام عليه السلام دست در گردنش نهاد و صورت به صورت او گذاشت. اسلم چشم باز كرد و با تبسم گفت: آيا پسر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم صورتش را بر صورت كسى چون من نهاده است؛ و سپس جان سپرد. [1]

4) قارب بن عبدالله دئلى، غلام امام حسين عليه السلام: مادرش كنيز امام حسين عليه السلام بود و فكيهه نام داشت. وى در خانه رباب، همسر امام حسين عليه السلام، خدمت مى‌كرد. عبدالله دئلى او را به زنى گرفت و قارب از او به دنيا آمد. او غلام امام حسين بود و همراه امام عليه السلام از مدينه به مكّه رهسپار شد و سپس به كربلا رفت و سرانجام در نخستين حمله اندكى پيش از ظهر كشته شد. [2]

5) منجح بن سهم، غلام امام حسين عليه السلام: از ربيع براى زمخشرى نقل شده است كه گفت: حسنيه، كنيزكى بود كه حسين عليه السلام او را از نوفل بن حارث بن عبدالمطلّب خريد، سپس سهم با او ازدواج كرد و منجح از او زاده شد، در نتيجه سهم غلام حسين عليه السلام است.

سهم در خانه سجاد عليه السلام بود و هنگامى كه حسين عليه السلام عازم عراق شد، همراه پسرش منجح با او حركت كرد تا به كربلا رسيدند. چون دو گروه در روز عاشورا به مبارزه پرداختند، او همانند قهرمانان با دشمن پيكار كرد و در آغاز جنگ كشته شد- رضوان الله‌

[1] - ر. ك. تنقيح المقال، ج 1، ص 125.

[2] - ر. ك. ابصار العين، ص 96؛ تنقيح المقال، ج 3، ص 18.