آنان همچنين به ويژگى‌هاى همراهان او و مثل‌هايى كه در باره آنان زده مى‌شد آگاه بودند. چنان‌كه قرآن كريم مى‌فرمايد:

(ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ ...) [1]

بلكه آن گونه كه از روايت‌هاى فراوان بر مى‌آيد ويژگى‌هاى جانشينان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را نيز مى‌دانستند.

جمعيّت‌هايى از يهود نيز به جِدّ و همراه همه لوازم عملى آن چشم انتظار پيامبر خاتم صلى الله عليه و آله و سلم بودند. اين انتظار جدى آنان را وادار كرد تا شهر و ديارشان را ترك گفته به سرزمينى كه پيامبر بدانجا هجرت مى‌كند؛ و آنان اخبارش را نسلى پس از نسل ديگر به ارث برده بودند كوچ كنند. اينان در اين راه دشوارى‌هاى بسيارى تحمل كردند، چنان كه در روايتى آمده است: يهوديان در كتاب‌هايشان ديده بودند كه محمد صلى الله عليه و آله و سلم به جايى ميان «عير» و «احد» [2] مهاجرت خواهد كرد. از اين رو در جست و جوى اين مكان برآمدند و چون بر كوهى به نام «حِداد» گذشتند گفتند: حِداد و احد يكى هستند؛ و در اطراف آن پراكنده شدند و برخى در «تيماء» برخى در «فدك» و برخى در «خيبر» فرود آمدند.

آنهايى كه در تيماء بودند، مشتاق ديدار برادران خويش گشتند. در اين هنگام عربى از قبيله قيس بر آنان گذشت؛ و شتر او را كرايه كردند. عرب گفت: من شما را ميان عير و احد مى‌برم. گفتند: چون به آن دو كوه رسيدى ما را خبر كن؛ و چون به سرزمين يثرب رسيدند، رو به آنان كرد و گفت: اين عير است و آن احد. يهوديان از شتر پايين آمدند و گفتند: ما به هدف خود رسيديم و ديگر به شتر تو نيازى نداريم، هر جا خواهى برو.

سپس به برادران خود كه در خيبر و فدك ساكن بودند چنين نوشتند: سوى ما بشتابيد كه به جايگاه مورد نظر رسيديم؛ و آنان در پاسخ نوشتند: ما در اين سرزمين استقرار يافته و اموالى به دست آورده‌ايم، و اينك كه به شما بسيار نزديكيم مى‌توانيم زود به شما بپيونديم.

يهوديان در سرزمين مدينه اموالى به دست آوردند و چون اين خبر به تُبَّع رسيد با آنها

[1] - فتح (48)، آيه 29.

[2] - دو كوه از كوه‌هاى مدينه.