نقطه عطف‌هاى اساسى و دستاوردها

1- سقيفه‌

آن‌چه در اين جا از سقيفه براى ما اهميت دارد، نتايج آن است. اما پيش از آن اشاره به اين نكته را نبايد فراموش كرد كه بنابر دلايل و شواهد فراوان تاريخى، آن طور كه بسيارى از مورخان مى‌پندارند، اجتماع سقيفه اتفاقى نبود. بلكه اين دلايل اشاره به آن دارد كه خود حزب سلطه براى برپايى چنين اجتماعى با برانگيختن و تحريك به طور دقيق برنامه‌ريزى كرده و رهبرى آن همه مقدمات لازم را براى پيروزى خود فراهم ساخته بود.

دلايل اين مدعا به شرح ذيل است.

1- همه مهاجران و بيش‌تر انصار هيچ ترديد نداشتند كه پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ولايت امر با على عليه السلام است. [1]

زيرا كه آنان به واقعه غدير و خطابه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در مراسم تعيين على عليه السلام به جانشينى خود و نيز سخنان ديگر آن حضرت قريب العهد بودند؛ سخنانى كه هنوز در حافظه امّت اسلامى، به ويژه مهاجران و انصار، موجود بود، ولى خبر رويارويى آشكار رهبر حزب سلطه با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در بيمارى نزديك رحلت وى و منع حضرت از

[1] - شرح نهج البلاغه، ج 6، ص 8، به نقل از الموقفيات زبير بن بكار.