شذرات الذهب 1/243 وفیات الاعیان 1/430 الاعلام 5/93 معجم المؤلفین 8/14 هدیة العارفین 1/804 لغت نامه دهخدا 10/14488.

عوف ـ خزاعی (حدود 140 ـ 220هـ )

ابومنهال عوف بن محلّم خزاعی جزری حرّانی.

اهل حرّان یا رأس العین،1 از شهرهای شام2 و وابسته به قبیله خزاعه بود،3 به همین دلیل خزاعی لقب گرفته است. وی را از موالی بنی امیه یا بنی شیبان هم گفته اند. او پس از مدتی به عراق رفت و با دربار عباسیان ارتباط یافت4 و چون در عصر خود فردی ادیب، شاعری ظریف گوی، عالم، تاریخ دان، فصیح و فهیم بود،5 طاهر ذوالیمینین وی را به عنوان شاعر و ندیم خود برگزید و مدت سی سال در سفر و حضر با خود همراه کرد و هیچ وقت از خود جدا نمی کرد و حتی اجازه بازگشت به وطن و زندگی با خانواده اش را به وی نمی داد، هر چند اموال فراوانی به وی می بخشید، تا آنکه طاهر بن حسین وفات کرد و فرزندش عبدالله بن طاهر که مردی فاضل و ادیب بود، عوف بن محلّم را برای همدمی خود انتخاب کرد و بیش از پدر، وی را مورد اکرام و احترام و بخشش قرار داد و پس از سال ها و در حالی که پیر و سالخورده شده بود و بیش از هشتاد سال سن داشت، اجازه بازگشت به وطنش را یافت،6 ولی ابومنهال پیش از دیدار با خانواده اش در حدود 220هـ در راه حران درگذشت.7 اثر عوف سی ورقه شعر است.8

پی نوشت ها

[1] ـ طبقات الشعراء (ابن معتز) 185.
[2] ــ معجم البلدان 2/235 و 3/13.
[3] ــ الاعلام 5/96.
[4] ــ سمط اللآلی 1/98.
[5] ــ معجم االادباء 16/139.
[6] ــ طبقات الشعراء 185.
[7] ــ فوات الوفیات 3/164.
[8] ــ الفهرست (الندیم) 188.*

دیگر منابع: تاریخ بغداد 9/486 الذریعه 9/3/775 تاریخ الاسلام 15/330 الانساب 3/373 معجم البلدان 5/239.

عون بن جریر (قرن سوم هجری)

عون بن جریر.

از محدثان امامیه و از یاران عمرو بن هارون ثقفی،1 صحابی و راوی امام صادق(علیه السلام) بوده و از وی روایت کرده است،2 ولی از ائمه(علیهم السلام)روایتی ندارد.3 عون بن جریر دارای کتاب الحدیث بود4 که احمد بن محمد بن خالد برقی (م 280هـ ) از طریق پدرش آن را روایت کرده است.5 وفات وی به دست نیامد، ولی از آنجا که با یک واسطه (عمرو بن هارون) از امام صادق(علیه السلام)روایت کرده و از سویی محمد بن خالد برقی از محدثان نیمه نخست قرن سوم راوی اوست، می توان وی را متوفای قرن سوم دانست.

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 2/157.
[2] ــ الکافی 6/222.
[3] ــ رجال الطوسی 488.
[4] ــ الذریعه 6/355.
[5] ــ الفهرست (طوسی) 123.*

دیگر منابع: معالم العلماء 79 مجمع الرجال 4/296 رجال ابن داود 264 جامع الرواة 1/648 نقدالرجال 259 معجم رجال الحدیث 14/184 منهج المقال 254 مستدرکات علم رجال الحدیث 6/142 تنقیح المقال 2/355.

عون ـ کوفی (قرن سوم هجری)

عون بن سالم کوفی.

از مردمان کوفه بوده و محدثی مورد اعتماد به شمار می رفت و از وی روایات اندکی نقل شده است. فردی به نام ابراهیم از عون بن سالم روایت کرده و عون کتاب کوچکی داشته1 که آقابزرگ از آن با عنوان کتاب الحدیث یاد کرده است.2 تاریخ وفات وی معلوم نیست، ولی به اعتبار آنکه احمد بن علی بن نوح سیرافی، استاد نجاشی که به سال 408هـ در قید حیات بوده3 و با چهار واسطه از عون بن سالم روایت کرده،4 وفات وی در قرن سوم تخمین زده می شود. برخی نیز احتمال اتحاد او را با عون بن سلاّم کوفی قرشی (م 230هـ ) داده اند.5

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 2/157.
[2] ــ الذریعه 6/355.
[3] ــ طبقات اعلام الشیعه 2/19.
[4] ــ رجال النجاشی 2/157.
[5] ــ قاموس الرجال 8/285.*

دیگر منابع: منتهی المقال 5/157 مجمع الرجال 4/296 نقد الرجال 259 منهج المقال 254 تنقیح المقال 2/355 مستدرکات علم الرجال 6/143 هدایة المحدثین 126 رجال ابن داود 265 خلاصة الاقوال 128 جامع الرواة 1/648.

عیسان (زنده در قرن دوم هجری)

عیسان بن عبدالحمید.

کاتب جعفر بن سلیمان بن علی،1 والی منصور (خلافت 136 ـ 158هـ ) 2 و مهدی عباسی (خلافت 158 ـ 169هـ ) در مدینه3 و فردی بلیغ، ظریف و شیرین سخن بود. رسائل اثر اوست.4 بیش از این اطلاعی از وی به دست نیامد.