پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ مدینه دمشق 16 / 41. 2 ـ معجم المؤلفین 3 / 318. 3 ـ دایره المعارف الشیعیه العامه 8 / 204.

دیگر منابع: الشجره المبارکه (فخر رازی) 120؛ الفخری فی انساب الطالبیین 35؛ عمده الطالب فی انساب آل ابی طالب 2 / 236؛ تهذیب تاریخ دمشق الکبیر 4 / 292؛ اعیان الشیعه 5 / 466.

رضا جعفری نوقاب

حسین ـ شَماخی

حسین ـ شَماخی (م. 372ق)

ابوعبداللّه حسین بن احمدبن محمد شماخی هروی صفار

وی اهل هرات بود1 و در دمشق از محمدبن جعفر بن محمدبن ملاّس، عبدالرحمان بن اسماعیل کوفی و ابوالحسن بن جَوصا روایت شنید و افرادی چون برقانی، ابومسلم غالب بن علی رازی، ابوبکر محمدبن عمربن بکیر بخاری و ابوالحسن علی بن عبداللّه بن جهضم از او روایت کردند. شماخی از اهل هرات، مصر، شام و عراق نیز روایت کرده. 2 و رجال نویسان اهل سنّت وی را ضعیف دانسته اند. 3 او سرانجام به سال 372 هجری در هرات درگذشت. 4 المستخرج علی صحیح مسلم اثر اوست. 5

پی نوشت ها

[1] ـ الانساب 3 / 453. 2 ـ تاریخ مدینة دمشق 14 / 25. 3 ـ سیر اعلام النبلاء 16 / 360. 4 ـ تاریخ بغداد 8 / 9. 5 ـ میزان الاعتدال 1 / 528.

دیگر منابع: الوافی بالوفیات 2 / 340؛ لسان المیزان 2 / 261؛ مختصر تاریخ دمشق 7 / 91؛ معجم المؤلفین 3 / 313؛ الاعلام 2 / 179؛ اللباب فی تهذیب الانساب 2 / 207.

سیدمهدی حسینی عربی

حسین ـ صفّار

حسین ـ صفّار (زنده در قرن 4ق)

ابوعبداللّه حسین بن شادویه صفار صَحّاف قمی

وی چون به شغل صحافی اشتغال داشته، او را صحاف خوانده اند. رجال شناسان شیعه او را قلیل الحدیث خوانده؛ اما موثق و مورد اعتماد دانسته اند. 1 کتاب های اسماء امیرالمؤمنین علیه السلام ، الصلاة والاعمال2 و کتاب الحدیث تألیف اوست. 3 اطلاع دیگری از وی در دست نیست؛ اما به دلیل روایت جعفربن محمدبن قولویه (م 369ق) از وی، 4 می توان صفار را از مؤلفان سده چهارم هجری به شمار آورد.

پی نوشت ها

1ـ رجال (النجاشی) 1 / 184. 2 ـ رجال (النجاشی) 1 / 184. 3 ـ الذریعه 6 / 324. 4 ـ رجال (النجاشی) 1 / 184.

دیگر منابع: الفهرست (الطوسی) 105؛ رجال (ابن داوود) 124؛ لسان المیزان 2 / 287؛ خلاصه الاقوال 52؛ نقدالرجال 105؛ اعیان الشیعه 6 / 35؛ الذریعه 2 / 64؛ جامع المقال 62؛ هدایه المحدثین 44؛ دایره المعارف الشیعیه العامه 8 / 225.

محمد غفوری

حسین ـ صیرفی

حسین ـ صیرفی (327 ـ 388ق)

ابوعبداللّه حسین بن احمدبن عبداللّه صیرفی بغدادی

وی در سال 327 هجری به دنیا آمد و از اسماعیل بن محمد صفّار، ابوعمروبن سماک و احمدبن سلمان نجاد روایت کرد و راویانی چون قاضی ابوالعلاء واسطی، ابوالقاسم ازهری و علی بن محسن تنوخی از او روایت کردند. 1 برخی از رجال نویسان اهل سنّت وی را موثق و برخی دیگر او را بی توجه در نقل حدیث دانسته اند. صیرفی سرانجام در 61سالگی به سال 388 هجری از دنیا رفت. 2 آثار او عبارت اند از: فضائل من اسمه احمد ومحمد، 3 عیون مناقب اهل البیت علیهم السلام ، 4 نقدالطبقات فی الأسماءالمفرده للبردیجی، تعلیقه ای بر طبقات احمدبن هارون. 5

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 8 / 13. 2 ـ سیر اعلام النبلاء 17 / 8. 3 ـ المستدرک علی معجم المؤلفین 207. 4 ـ معالم العلما 38. 5 ـ الاعلام 2 / 231.

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 27 / 164؛ المنتظم 15 / 9؛ العبر 2 / 174؛ میزان الاعتدال 1 / 528؛ البدایه والنهایه 11 / 324؛ تذکره الحفاظ 3 / 1017؛ فهرست مخطوطات دارالکتب الظاهریه 32؛ دایره المعارف الشیعیه العامه 8 / 192.

سیدمهدی حسینی عربی

حسین ـ ضَبّی

حسین ـ ضَبّی (320 ـ 398ق)

ابوعبداللّه حسین بن هارون بن محمد ضبی بغدادی

وی در سال 320 هجری1 در بغداد به دنیا آمد2 و از حسین بن اسماعیل محاملی و ابن عقده حدیث آموخت و ابوبکر برقانی، ابوالقاسم تنوخی و ابوالعلا واسطی از او روایت کردند. 3 رجال نویسان اهل سنّت او را دانشمند، نویسنده، نامه نگار، 4 محدثی ثقه، بااستعداد و قاضی معرفی کرده و گفته اند او قاضی بخشی از کرخ بغداد و کوفه بوده و در کارهای محضری و سجلی مهارت داشته