ابن مراغیابن مراغی محمد ـ همدانی

ابن مرزبان محمد ـ آجری

ابن مروان محمد ـ قرشی

ابن مسلم عمر ـ عکبری

ابن مشاط عبدالرحمان ـ رعینی

ابن معروف عبداللّه ـ فزاری

ابن معلی ازدی محمد ـ اسدی

ابن مفرج محمد ـ قرطبی

ابن مفسر عبداللّه ـ دمشقی

ابن مقابری علی ـ بغدادی

ابن مقرئی محمد ـ اصفهانی

ابن مقسم محمد ـ عطار

ابن مقله محمد ـ ابن مقله

ابن ملحمی احمد ـ انباری

ابن ممک اسحاق ـ اصفهانی

ابن مملک محمد ـ اصفهانی

ابن ممله علی ـ ابن ممله

ابن منادی احمد ـ منادی

ابن مناس عیسی ـ قیروانی

ابن منجم احمد ـ ابن منجم

ابن منجم احمد ـ منجم

ابن منده ابراهیم ـ اصفهانی

ابن منده اسحاق ـ اصفهانی

ابن منده محمد ـ اصفهانی

ابن منصورالیمن جعفر ـ اسماعیلی

ابن مهران احمد ـ اصفهانی

ابن مهرویه علی ـ قزوینی

ابن مهنا عبدالجبار ـ خولانی

ابن مهندس احمد ـ بناء

ابن میمون ابراهیم ـ دمشقی

ابن ناصح عبداللّه ـ دمشقی

ابن ناصر عبداللّه ـ ابن ناصر

ابن نباته عبدالرحیم ـ فارقی

ابن نجیح محمد ـ بزاز

ابن نحاس احمد ـ مرادی

ابن ندیم محمد ـ الندیم

ابن نوبخت ابراهیم ـ نوبختی

ابن هندی احمد ـ همدانی

ابن هیثم عبدالرحمان ـ قرطبی

ابن واسطی حسین ـ واسطی

ابن واصل محمد ـ اندلسی

ابن وحشیه احمد ـ کلدانی

ابن وراق محمد ـ مروزی

ابن وراق محمد ـ وراق

ابن وزیر محمد ـ وزیری

ابن وشاء محمد ـ اعرابی

ابن وشاء محمد ـ وشاء

ابن وعله سعید ـ خالدی

ابن وکیع حسن ـ تنیسی

ابن ولید محمد ـ قمی

ابن هبنته ـ نصرانی

ابن هبنته ـ نصرانی (قرن 4ق)

درباره وی اطلاعات چندانی در دست نیست؛ جز آنکه در روزگار نخستین حاکمان آل بویه، یعنی احمدبن بویه (335 ـ 338ق) و عضدالدوله دیلمی (338 ـ 372ق) می زیست. او منجم و اخترشناس بود و اطلاعات و معارف نجومی خود را در یک اثر به نام المغنی فی النجوم گردآوری کرد که گفته شده بخش دوم آن به صورت نسخه خطی در مونیخ موجود است. وی در این اثرنقل قول های بسیاری از بطلمیوس، دوروثئوس صیدایی، خوارزمی و کنکه هندی آورده است. 1 بروکلمان چون حاجی خلیفه، وی را ابن هبنتا خوانده و می نویسد: او از اخترشناسان نصرانی بود و اثر معروف خود را پس از سال 330 هجری نگاشته است. 2

پی نوشت ها

[1] ـ زندگی نامه علمی دانشمندان اسلامی 1 / 132. 2 ـ تاریخ الادب العربی 4 / 202؛ کشف الظنون 2 / 1751.