و نيز گفته شده كه اصل واژه (الله)- لاه، يلوه، لياها- است يعنى از، نظرها پوشيده شد، و اين معنى در آيه (لا تُدْرِكُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصارَ- 3/ انعام) اشاره شده است. باطنى بودن اللّه را آيه (وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ‌[1]- 3/ حديد) اشاره مى‌كند.

حقيقت واژه (إِلَه‌) در معنى اللّه- اينست كه جمع بسته نمى‌شود، زيرا معبودى سواى او نيست، امّا باعتقاد اعراب معبودات ديگر نيز هستند و لذا اين واژه به صورت (الآلهة) جمع بسته‌اند.

خداى تعالى فرمايد: (أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنا- 43/ انبياء) و آيه (وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ‌- 127/ اعراف) كه- إلاهتك- نيز خوانده شده است، يعنى عبادت تو.

و جمله- الاه أنت- يعنى براى خدا كه يك (لامش) حذف شده است در اصل و اللّه أنت- بوده است يعنى ترا بخدا سوگند.

- اللَّهُمَ‌- در باره اين واژه گفته شده، معنايش- يا اللّه- است كه بجاى حرف (ى) اوّلش دو حرف (ميم) به آخرش افزوده شده و- اللّهمّ مخصوص خواندن خدا است كه تقدير- اللّهمّ- جمله- يا اللّه أمّنا بخير- است مانند تركيب- حيهلا[2] به معنى شتاب كن.

إلى‌

: إلى‌ حرفى است كه براى نهايت و پايان جهات ششگانه (بالا- پائين- راست- چپ- جلو- عقب) بكار مى‌رود و از كلمه (إلى) تركيب ألوت فى الأمر- يعنى در آن كار كوتاهى كردم، بكار رفته است گوئى كه پايان كار را ديده است.

[1] در همين كتاب در ذيل واژه( بطن) معانى مختلف و روايات مربوط به آن به تفصيل بيان شده است.

[2] اين كلمه از واژه‌هاى( حى) يعنى شتاب كن و( هلا) كلمه تحريض تركيب شده است و اسم فعلى است( در معنى- به سويم بيا و بشتاب- مانند( حىّ على خير العمل) كه به معنى بسوى نماز كه نيكوترين عمل است شتاب كن كلمه( حيهلا) براى مفرد و جمع و مذكّر و مؤنّث بهمين شكل بكار مى‌رود- حيهل- هم نام درختى است كه ميوه‌اش ترش است.