بغت‌

: البَغْت‌ يعنى رخ دادن چيزى ناگهانى از جائيكه به حساب نمى‌آمد و تصوّر نمى‌شد، خداى تعالى فرمود: (لا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً- 187/ اعراف) (قيامت ناگهان بر شما سر مى‌رسد و گفت: (بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً- 40/ انبياء) و (أتتهم السّاعة بغتة).

مى‌گويند:- بَغَتَ‌ كذا- كه اسم فاعلش- بَاغِت‌- است.

شاعر گويد:

(اگر چيزهايى برانگيخته و ظاهر شد كه نمونه‌اش در قديم بوده است آنها را ظهور و ايجاد ناگهانى بحساب نياور).

بغض‌

: البُغْض‌ يعنى تنفّر و إنزجار نفسانى و روحى از چيزى كه به بى‌ميلى و دورى از آن مى‌انجامد، بغض ضدّ دوستى است زيرا دوستى، و محبّت تمايل و كشش نفس به چيزى است كه به آن راغب مى‌شود و- بغض- خلاف آن است.

در صرف افعالش، مى‌گويند- بَغِضَ‌ الشّي‌ء، بُغْضاً و بَغَضْتُهُ‌ بَغْضَاءً (از آن متنفّر شدم).

خداى عزّ و جلّ فرمايد: (وَ أَلْقَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ- 64/ مائده) و گفت (إِنَّما يُرِيدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ- 91/ مائده) و سخن پيامبر 7 كه‌

«إنّ اللّه تعالى يبغض الفاحش المتفحّش».

ياد آورى بغض و إنزجار خداوند از ناسزاگوى آگاه و ناآگاه، در حقيقت تنبيهى، و هشدارى است بر اينكه سلب توفيق انجام نيكى و عدم بخشش الهى در باره او همان مبغوض داشتن اوست‌[1] ..

بغل‌

: خداى فرمايد: (وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ‌ وَ الْحَمِيرَ- 8/ نحل) بغل استر و حيوانى‌

[1] اصول كافى جلد 4 كتاب الايمان و الكفر( باب البذاء) محمّد بن يحيى عن ابى جعفر قال:« انّ اللّه يبغض الفاحش المتفّحش» خداوند كسيرا كه به زشتى گفتار و كردارش اهمّيت نمى‌دهد كه چه مى‌گويد و چه مى‌كند و ناسزاگو است با كسى كه عمدا ناسزا مى‌گويد دشمن مى‌دارد. و در مجمع البحرين ج 4 ص 148 طريحى مى‌نويسد« اوصافى كه خداوند با آنها وصف مى‌شود، به اعتبار نتايج و پيامدهاى آنهاست نه از نظر مبادى و اساس» باين معنى كه صفات بغض و ناخشنودى خداوند از ناسزاگوى بزه كار همان نتايج اعمال آنهاست كه خواه ناخواه چنان سرنوشتى به آنها مى‌رسد و خود خواسته‌اند چنانكه رضوان، و خشنودى و دوستى خدا پاداش و نعمت‌هاى مادّى و معنوى است كه بر وفق سنّت الهى و. ميزان اعمال بانسانهاى مؤمن صالح مى‌رسد زيرا( لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى‌ وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرى‌- 40/ نجم) و باز فرمود:( وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً- 114/ نساء).