آيات (ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ‌- 195/ آل عمران) و (فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْيا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ- 148/ آل عمران) و همينطور واژه مثوبة- در آيه (هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ‌ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ‌- 60/ مائده) كه كلمه- ثواب- مانند واژه بشارت بطور استعاره در شرّ و بدى بكار رفته است خداى تعالى گويد: (وَ لَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ‌- 103/ بقره) (هر گاه ايمان آورند و پرهيزكارى پيشه كنند، پاداششان نزد خداوند است).

إِثَابَة- در باره چيز محبوب و مورد محبّت بكار مى‌رود، آيه (فَأَثابَهُمُ‌ اللَّهُ بِما قالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ- 85/ مائده) چنانكه گفته شد بطور استعاره و در باره مكروه و ناپسند هم گفته مى‌شود (فَأَثابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍ‌- 153/ آل عمران).

اما- تَثْوِيب‌- در قرآن جز براى مكروه بكار نمى‌رود مانند (هَلْ‌ ثُوِّبَ‌ الْكُفَّارُ؟- 36/ مطفّفين) ولى در آيه (وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً- 125/ بقره) گفته‌اند معنايش مكانى است كه در آنجا پاداش نوشته مى‌شود.

الثَّيِّب‌- زنى كه از همسرش جدا شده و همچون دوشيزگان بدون همسر است، در آيه (ثَيِّباتٍ‌ وَ أَبْكاراً- 5/ تحريم) بكار رفته و پيامبر 6 فرمود

(الثّيب أحقّ بنفسها).

(زن بدون همسر، در اختيار كردن همسر، خودش سزاوارتر است).

التَّثْوِيب‌- تكرار بانگ و نداست و لذا در مورد اذان كه كلماتش تكرار مى‌شود بكار مى‌رود.

الثَّوْبَاء- رويدادهايى است كه انسان را فرا مى‌گيرد و بخاطر تكرار شدن خاطره‌اش ثوباء ناميده شده.

الثُّبَة- گروه و جماعتيكه در ظاهر پياپى بهم مى‌رسند، خداى تعالى گويد:

(فَانْفِرُوا ثُباتٍ‌ أَوِ انْفِرُوا جَمِيعاً- 71/ نساء)، شاعر گويد:

(پگاهان بر گروهى با كرامت وارد شدم).

ثُبَة الحوض- گودى چاله‌اى كه آب در آن جمع مى‌شود.

ثور

: ثَارَ الغبار و السّحاب‌ يَثُورُ، ثَوْراً و ثَوَرَاناً، يعنى گرد و غبار و ابرها پراكنده و برانگيخته شد.