حالت قرار داشته يا بازگشت به حالتى و مقصودى كه برايش در نظر گرفته شده در اين معنى اصطلاح، اوّل الفكرة آخر العمل- آغاز انديشه پايان كار است، به همان حالت اشاره دارد.

(يعنى هر كارى نخست در انديشه موجود مى‌شود و سپس به عمل در مى‌آيد و محصول عمل باز به انديشه برمى‌گردد).

ثوب- در معنى بازگشت بحالت و وضع نخستين آن، مثل عبارات:

ثَابَ‌ فلان إلى داره- و ثَابَتْ‌ إلىّ نفسى- يعنى بحال خودم آمدم.

مَثَابَة- آبشخورى است بر دهانه چاه، امّا- ثوب- در معنى بازگشت به فكر نخستين و مقصود اوّليه مثل ناميدن- ثوب- به چرخيدن و گرديدن دوك چرخ ريسى و برگشت آن به همان حالتى كه ابتدا آنرا چرخانده‌ايم.

ثَوَاب‌ العمل- بازگشت به پاداش و جزاء اعمال شايسته است.

جمع‌ ثَوْب‌- يعنى جامه و لباس- أَثْوَاب‌ و ثِيَاب‌- است خداى تعالى گويد:

(ثِيابَكَ فَطَهِّرْ- 4/ مدثّر) كه به پاكيزه كردن جامه و لباس حمل شده و نيز گفته شده- ثياب كنايه از نفس است.

شاعر گويد:

(جانهاى بنى عوف پاك و پاكيزه است) و اين امر يعنى پاكى جانها، همان است كه خداى تعالى آن را ياد آورى نموده است كه: (إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ، وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً- 33/ احزاب).

الثّواب‌- چيزى است كه در برابر كارهاى انسان باو باز مى‌گردد، جزاء و پاداش هم- ثواب- ناميده شده بتصوّر اينكه ثواب و جزاء يكى است و او نيز هموست (انّه هو هو) يعنى ثواب و جزاء است مگر نمى‌بينى كه خداوند چگونه جزاء را خود عمل قرار داده و مى‌فرمايد: (فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ‌- 7/ زلزال) و نه مى‌گويد جزايش را مى‌بيند بلكه مى‌گويد، همان عمل را مى‌بيند.

واژه ثواب- در كار خير و شرّ هر دو بكار مى‌رود ولى بيشتر بصورت متعارف و معمولى- ثواب- از براى كار خير و نيك است، و بر اين معنى است‌