خداى تعالى گويد: (وَ الْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَ‌ حَوْلَيْنِ‌ كامِلَيْنِ‌- 233/ بقره).

(مَتاعاً إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْراجٍ‌- 240/ بقره) و از اين معنى عبارات:

حَالَتِ‌ السّنة تَحُولُ‌- يعنى سال گرديد و گذشت.

حَالَتِ‌ الدّار- يعنى سالها بر خانه گذشت و قديمى شد.

أَحَالَتْ‌ و أَحْوَلَتْ‌- تغيير ساليانه به آن دست داده، مثل: أعامت و أشهرت- يعنى سال و ماه بر آن گذشت.

أَحَالَ‌ فلان بمكان كذا- يك سال در آنجا اقامت گزيد.

حَالَتِ‌ النّاقة تَحُولُ‌ حِيَالًا- وقتى است كه شتر باردار نمى‌شود و اين وضع بخاطر تغيير عادت اوست.

حَال‌- آن چيزى است كه در انسان و غير انسان از امور و كارهاى متغيّر در نفس و جسم و مال متاع و دستآوردهاى او حاصل مى‌شود و به او اختصاص مى‌يابد.

حَوْل‌- قدرت و نيروئى است كه از اصول سه گانه‌اى كه ذكر كرديم يعنى 1- جان 2- تن 3- مال، بدست مى‌آيد.

و از اين معنى عبارت- لا حول و لا قوّة إلّا باللّه- است (يعنى اساس آفرينش و تمام نيروها كه از آن سه اصل است از خداست).

حَوْل‌ الشّي‌ء- اطراف يا جائى از چيزى كه ممكن است آنچيز بسوى آن گردانده شود و برسد.

خداى عزّ و جلّ گويد: (الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ‌ حَوْلَهُ‌- 7/ غافر).

الحِيلَة و الحُوَيْلَة- يعنى مكر و تزوير در آن چيزى كه در پنهانى دل و خاطر براى رسيدن بحالتى يا چيزى در انسان حاصل مى‌شود و بيشتر در چيزى است كه در اثر خباثت و پليدى بكار مى‌رود، گر چه تحقيقا بايستى در آنچه را كه حكمتى در آن هست بكار رود، از اين جهت در وصف خداى عزّ و جلّ گفته شده:

(وَ هُوَ شَدِيدُ الْمِحالِ‌- 13/ رعد) (يعنى انسان نافرمان و گستاخ.