22- ابو احمد عسكرى اهوازى- صاحب بن عباد دوستى او را غنيمت مى‌شمرد، كتابش (التّصحيف و التّحريف- كتاب الزّواجر و المواعظ، كتاب الحكم و الامثال) متوفّى 382 ه.

23- ابو منصور ازهرى لغوى هراتى شافعى كه كتاب تهذيب اللّغه و از كتابهاى كم نظير در لغت است كه در 15 جلد طبع و نشر يافته است وفاتش 370 ه.

24- ابن فارس- صاحب المجمل در لغت و مقائيس اللّغه كه تنها كتابى است در ريشه شناسى لغات، و كتاب- نقد الشّعر- كتاب الثّلاثة كه مثل كتاب ثلاثه قطرب است يعنى كلماتى كه با سه حركت خوانده مى‌شود مثل سهام با فتحه و ضمّه و كسره حرف (س) وفاتش 390 ه.

25- ابو نصر اسماعيل بن حماد جوهرى- در لغت اطّلاعاتش وسيع و سيوطى در- مزهر- او را بسيار مى‌ستايد، در نيشابور استاد بود كتابش صحاح- است كه آنرا- تاج اللّغه و صحاح العربيّه- ناميده است، خطّى زيبا داشته، ياقوت مى‌نويسد: علّت اغلاط كتابش اينست كه او تا حرف (ض) تنظيم كرده بود و وسوسه پرواز باو دست داد، روى مسجد جامع نيشابور رفت و گفت اى مردم كتابى نوشته‌ام كه كسى در دنيا بر او سبقت ندارد و كار ديگرى خواهم كه كسى نكرده باشد سپس دو لنگه درب بپهلوى خود بست و به بلندى رفت بخيال اينكه مى‌تواند در هوا پرواز كند از همانجا افتاد و وفات نمود و لذا بقيّه كتابش را شاگردش ابو اسحق باتمام رسانيد و در قرن هشتم ابو بكر عبد القادر رازى آنرا خلاصه كرد بنام- مختار الصحاح- كه چاپ شده و از كتاب ازهرى بآن افزوده است وفاتش 398 ه.

26- ابن سيده على بن اسماعيل- روشندل و نابينا كه دو كتابش المخصّص- و- المحكم و المحيط الاعظم- معروف و مشهور است، پدرش هم نابينا بوده و در لغت استاد بود، از كتاب المحكم- تاكنون 6 جلد چاپ شده كه در نوع خود كم نظير است با اين فرق كه مثل ازهرى آيات قرآن را اصل قرار نداده ولى كتاب-