شاعر گويد:

أصابته‌ خِلْفَةٌ- كنايه از درد شكم و شكمروى است (اسهال).

خَلَفَ‌ فلان فلانا- بجاى او كارگزار شد چه با او و يا بعد از او باشد.

خداى تعالى گويد: وَ لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْنا مِنْكُمْ مَلائِكَةً فِي الْأَرْضِ‌ يَخْلُفُونَ‌- 60/ زخرف).

خِلافَة- يعنى نيابت و جانشينى بجاى ديگرى كه:

1- يا در غياب و نبودن كسى است.

2- يا بخاطر مرگ كسى است كه ديگرى جانشين او مى‌شود.

3- يا بعلّت ناتوانى كسى.

4- و يا بخاطر بزرگى و شرافت است كه ديگرى جانشين او مى‌شود.

و در معنى اخير خداوند اولياء خود را در زمين خلافت و نمايندگى مى‌دهد.

خداى تعالى گويد:

هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ‌ خَلائِفَ‌ فِي الْأَرْضِ‌- 39/ فاطر).

و وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلائِفَ الْأَرْضِ‌- 165/ انعام).

[1] شعر از زهير بن ابى سلمى است كه در معلّقه‌اش مى‌گويد:

1-