مذاهب و مردم در دفنش شركت نمودند، رحمه اللّه تعالى، شعراء مرثيه‌هائى در باره‌اش سروده‌اند. (وفيات الاعيان 2/ 451).

وفات ابو حامد غزالى هم در سال 502 هجرى اتّفاق افتاد، آثارش (كتاب البسيط- الوسيط- المحيط- الوجيز- مقاصد الفلاسفه تهافت الفلاسفه- المنقذ من الضّلال- المفتون به على غير اهله- احياء علوم الدّين- جواهر القرآن- قصايد الباطنيه- ميزان العمل و ...

چند تن ديگر از معاصرين راغب‌

1- جار اللّه زمخشرى، ابو القاسم محمود بن عمر- پيشواى زمان خود در لغت و نحو و بيان و تفسير و حديث، اهل خوارزم، بگفته ابن خلكان پاهايش در سفرى سرما زده و فلج شد كه بجاى آنها پاى چوبى قرار داد.

آثارش: (تفسير الكشّاف عن حقيقه التّنزيل، كه در كشف الظّنون- چندين صفحه در شرح آن نوشته شده- المفصّل فى النّحو- اساس البلاغه كه در نوع خود معجمى است پر فايده كه گاهى احاديثى هم ذكر مى‌كند، و براى هر واژه كه به ترتيب الفباء است معنى مجاز آن را نيز با عبارتش ياد آورى مى‌نمايد، مقّدمة الادب- المحاجاة فى الاحاجى و الاغلوطات- القسطاس فى العروض- اطواق الذّهب- الفائق- المتقصى فى الامثال نوابغ الكلم- ربيع الابرار- كتاب نصاع الصغار- اعجب العجب فى شرح لامية العرب- نزهة المونس) وفاتش 528 هجرى.

(وفيات الاعيان- طبقات الادباء- روضات الجنّات- لباب الالباب عوفى- معجم الادباء- معجم البلدان در ذيل واژه زمخشر بغية الوعاة).

2- زوزنى، ابو عبد اللّه حسين بن على بن احمد- آثارش: (كتاب المصادر بترتيب حروف الفباء ترجمان القرآن- شرح معلّقات) وفاتش 486. (انباه الرواة قفطى- اداب اللّغة 3/ 47 جرجى زيدان).

3- ميدانى، ابو الفضل احمد بن محمّد بن احمد نيشابورى دانشمندى در لغت‌