دوّمين راه اساسى شناخت امامت موسى بن جعفر عليه السلام برجستگيها و شايستگيهاى فردى آن حضرت است كه در مقاطع مختلف زندگى وى تجلى كرده است؛ از شگفتيهاى لحظه ولادت تا كرامات دوران خردسالى، نوجوانى، جوانى و امامت كه در درسهاى پيشين به بعضى از آنها اشاره كرديم. در اينجا براى تأكيد به دو مورد ديگر اشاره مى‌كنيم.

* شگفتى ولادت: حميده، مادر امام كاظم عليه السلام مى‌گويد: وقتى فرزندم موسى متولد شده دست بر زمين نهاد وسر بر آسمان برافراشت.

امام صادق عليه السلام با شنيدن اين مطلب به همسرش فرمود: اين نشانه ولادت رسول خدا صلى الله عليه و آله و جانشين اوست.

ابوبصير پرسيد: چگونه؟

امام عليه السلام فرمود: چون زمان انعقاد نطفه اين پسرم فرا رسيد فرشته‌اى نزد من آمد و شربتى داد تا بنوشم؛ آن چنان كه به ديگر امامان مى‌داد. من با خوشحالى برخاستم و از آنچه خداوند به من خواهيد بخشيد آگاه گشتم و نزد حميده رفتم و نطفه فرزندم منعقد گرديد.

پس شما او را بشناسانيد و از وى كناره نگيريد؛ به خدا، او پس از من امام و صاحب شماست. [1]

* سخن گفتن به زبانهاى مختلف: از جمله نشانه هيا مهمّ امامت كه براى همگان محسوس بود و افراد با مشاهده آن به حقّانيت امامت اذعان پيدا مى‌كردند سخن گفتن امامان عليه السلام به زبانهاى گوناگون افرادى بود كه از نقاط مختلف جهان اسلام به حضور آن بزرگواران مى‌رسيدند.

تاريخ موارد زيادى از سخن گفتن موسى بن جعفر عليه السلام به زبانهاى مختلف را ثبت كرده است كه براى نمونه به دو روش اشاره مى‌كنيم.

امام كاظم عليه السلام پس از بيان راههاى شناخت امام براى ابوبصير فرمود: هم اكنون‌

[1] - المحاسن، ج 2، ص 314 و بحارالانوار، ج 48، ص 3