تاللَّه ما فعلت اميّة فيهم معشار ما فعلت بنو العباس [1]

سوگند به خدا، بنى اميّه يك درهم آنچه بنى عباس به آل على عليه السلام ستم راندند، ظلم نكردند.

منصور باسختگيرى و اعمال فشار و شكنجه نسبت به علويان، رعب و وحشت و اختناق توانفرسايى پديد آورده موجى از كشتار و خون به راه انداخته بود.

مردم مدينه بيش از نقاط ديگر زير فشار و كنترل حكومت پليسى وى قرار داشتند. زيرا آنان بيش ار هر نقطه ديگر با معارف ومبانى حكومت اسلامى آشنايى داشتند و كمتر حاضر بودند سيستم‌هاى فاسد و خودكامه‌اى همچون حكومت اسلامى آشنايى داشتند و كمتر حاضر بودند سيستم‌هاى فاسد و خودكامه‌اى همچون حكومت منصور را بپذيرند.

علاوه بر آنكه، مدينه پايگاه جبهه امامت بود و پيشوايان معصوم عليهم السلام و رجال بزرگ و برجسته شيعه در اين شهر اقامت داشتند؛ بدين جهت اين نقطه همواره مركز ثقل جنبشهاى اسلامى و خطرى براى دستگاه خلافت بشمار مى‌رفت.

منصور با آگاهى از خبر نهضت «محمد بن عبداللَّه» معروف به «نفس زكيّه»، براى درهم شكستن مقاومت مردم مدينه و سركوبى قيام وى، «رياح بن عثمان» راكه بردى خشن و سنگدل بود به فرماندارى مدينه منصوب كرد.

وى پس از ورود به مدينه، ضمن سخنانى در جمع مردم، خود را افعى، فرزند افعى و پسر عموى «مسلم بن عُقْبَه» [2] معرفى كرد و آنان را تهديد نمود كه اگر تسليم نشوند مدينه را درهم خواهد كوبيد بگونه‌اى كه اثرى از حيات در آن باقى نماند.

مردم به تهديدات او توجهى نكردند و همچنان راه مخالفت درپيش گرفتند. «رياح» جريان را به منصور گزارش كرد. وى طى نامه‌اى مردم را در صورت مخالفت با فرماندار، به محاصره اقتصادى و اعزام نيروى نظامى تهديد كرد.

[1] - الحياة السياسة للامام الرضا (ع)، ص 96 و 108

[2] - وى از فرماندهان سنگدل و خونريز يزيد بن معاويه بود كه به دستود او در دومين سال حكومتش به شهر مدينه‌يورش برد و فجايع فراوانى به بار آورد