دين معرفى‌شده است. (2) و اين، نشانگر ارزش والاى امنيت و قداست آن در تعاليم وحى و آيين اسلام است، ارزشى كه ايمان با تمام اصالت و بهاى عظيمى كه دارد، به دليل آن است كه خود راه و وسيله‌اى براى رسيدن به آن ارزش، يعنى امنيت است. در قرآن به والاترين انسان‌ها تعبير (وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا) اطلاق شده و امن را به دو معنا تفسير كرده‌اند: (3) نخست به معنى كسانى كه خود را به مقام امن رسانده‌اند. دوم آنكه آنها داراى امنيت و برخوردار از آن شده‌اند؛

2. امانت كه در اسلام تأكيد بر حراست از آن و منع اكيد از خيانت نسبت به آن شده (و لا تخونوا اماناتكم) (4)، بدان جهت به اين نام ناميده شده كه مايۀ آرامش خاطر و امنيت است و همين گوهر مقدس است كه به امانت، چه بشرى و چه الهى، ارزش و قداست بخشيده است. (إِنَّ اَللّٰهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا اَلْأَمٰانٰاتِ إِلىٰ أَهْلِهٰا)؛ (5)

3. قرآن مقدس‌ترين مكان را كه كعبه است به صفت امن توصيف مى‌كند: (وَ إِذْ جَعَلْنَا اَلْبَيْتَ مَثٰابَةً لِلنّٰاسِ وَ أَمْناً). (6) و نيز حرم الهى و سرزمين مكه را به مكان امن تعبير مى‌كند (أَ وَ لَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَماً آمِناً). (7) همچنين امنيت را به عنوان ارمغانى الهى به كسانى‌كه در اين حرم قدس پروردگار آرميده باشند، عطا كرده است: (و من دخله كان امنا)؛ (8)

4. در قرآن شهرى كه برخوردار از امنيت است به عنوان الگو و نمونه و سرزمين ايده آل آمده است: (وَ ضَرَبَ اَللّٰهُ مَثَلاً قَرْيَةً كٰانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً‌)؛ (9)

5. روز سرنوشت، وقتى انسان‌هاى صالح گام در جنت مى‌نهند به آنها نويد امنيت داده مى‌شود: (أدخلوها بسلام امنين)؛ (10)

6. امنيت، بزرگ‌ترين پاداشى است كه در تميز اهل حق از اهل باطل، به اهل حق اعطا مى‌شود: (فآىّ الفريقين أحق بالآمن)؛ (11)

7. امنيت، بالاترين نويدى است كه به جامعه برين در راه ايمان و عمل صالح داده مى‌شود، و نيز بالاترين سطح ارتقا و تعالى بشر است كه در آن مرحلۀ تكامل انسان تضمين شده است: (وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً)؛

8. احساس امنيت حالتى است كه قرآن آن را جون امدادى الهى شامل حال كسانى مى‌شمارد كه در زمره مجاهدان در راهش باشند: (ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِ اَلْغَمِّ أَمَنَةً نُعٰاساً). (13) در اين آيه امنيت به گونه‌اى توصيف شده كه از فرط آرامش، موجب رخوت و فرو رفتن در خواب مى‌شود. جريان آيه مربوط به غزوه احد است كه مسلمين پس از يك شكست همراه با هزيمت به پيروزى و امنيت رسيدند؛

9. اسلام خود ماهيتا حالت امنيت آور معرفى‌شده است: فجعله (اسلام) امنا لمن علقه؛ (14)

10. عهد و ميثاق خدا موجب برخوردارى از امنيت مى‌شود: ميثاقه الذى وضعه الله لكم حرما فى ارضه و امنا بين خلقه (1)؛

11. صلح از آن جهت مقدس و مطلوب است كه راهى براى برقرارى امنيت است: فان فى الصلح دعه لجنودك و راحه من همومك و امنا لبلادك؛ (16)

12. على عليه السلام پيامبر را به عنوان وسيله امنيت توصيف مى‌كند: كان فى الارض امانان من عذاب الله و قد رفع احدهما (رسول‌الله (ص))؛ (17)