بسيج نيروهاى رزمنده

يكى از مؤثرترين راه‌هاى پشتيبانى نظامى و تقويت جبهه‌هاى جهاد، بسيج كليۀ نيروهايى است كه توان بالقوه و بالفعل رزم با دشمن را دارند و مى‌توانند به هنگام نياز، با حضور در جبهه‌ها سرنوشت جنگ را به نفع اسلام تعيين كنند.

در تعاليم سياسى و فرامين جهادى اسلام، لزوم بسيج نيروهاى رزمنده به سه صورت ديده مى‌شود:

الف - پشتيبانى از راه تحكيم الفت، اخوت و پيوندهاى اجتماعى؛

1. (اد كنتم اعداء فالّف بين قلوبكم فاصبحتم بنعمة إخوانا). (1)

در اين آيه تأليف قلوب به عنوان خصيصه نبوت و از وظايف و نيز از جمله نتايج درخشان رسالت و از آثار و بركات وجودى نبى اكرم (ص) به شمار رفته و از آن تعبير به نعمت خداوندى شده است.

ناگفته پيداست براى يك جامعه فضيلت، امتياز، نيروى معنوى و قدرتى برتر از آن نيست كه افراد آن جامعه يكدل و يك هدف و از نظر فكرى و اعتقادى و راه و رسم زندگى، داراى ايدۀ واحد بوده و براى ساختن يك جامعۀ متشكل بزرگ با يكديگر بجوشند و برادرانه قانون و نظم را با عاطفه و محبت يكجا تحقق بخشند.

2. (لَوْ أَنْفَقْتَ مٰا فِي اَلْأَرْضِ جَمِيعاً مٰا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لٰكِنَّ اَللّٰهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ‌). (2) هرگاه تو آنچه را كه از ارزش‌هاى مادى در زمين وجود دارد براى ايجاد تأليف، نزديكى، ارتباط و همبستگى قلبى ميان آنان انفاق مى‌كردى، هرگز قادر به تحقق آن نمى‌شدى، اين قدرت الهى است كه ميان آنان چنان الفت و ارتباط قلبى را بوجود آورده و نيز مى‌توان آيه مذكور را بدين ترتيب توضيح داد:

نفاق و تشتت آراء و اهواء و تضاد فكرى و قلبى آنان به حدى بود كه هرگز با انفاق و صرف مال قادر نبودى كه بين آنان وحدت و همبستگى ايجاد كنى و دلها و خواست‌هاى آنان را به يكديگر نزديك گردانى ولى خداوند با قدرت خويش چنين واقعيت دشوارى را تحقق بخشيد.

3. (أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اَللّٰهَ يُزْجِي سَحٰاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكٰاماً فَتَرَى اَلْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلاٰلِهِ‌). (3)

(آيا نمى‌بينى خداوند چه‌سان به وسيلۀ باد، ابرهاى پراكنده را مى‌رساند و سپس آنها را به هم نزديك و پيوسته مى‌گرداند و آنگاه آنها را متراكم و انباشته مى‌سازد، در آن هنگام مشاهده مى‌كنى كه از لابه‌لاى آن ابرها رگبار باران خارج مى‌شود). (4)

بر حسب محاسبات دقيق نسبت به هر صد مترى كه از جو زمين بالا رويم حرارت هوا يك درجه پايين مى‌آيد، بنابراين به جايى خواهيم رسيد كه بخار آب در آنجا به حالت اشباع مى‌رسد و چون اندكى از اين حد بر تكاثف بخار آب بيفزايد به طورى كه تراكم و تكاثف آن در اين ناحيه از ساير بخارات موجوده در هوا بيشتر شود، فورا ريزش باران از لابه‌لاى ابرها شروع مى‌شود.

در پاره‌اى موارد به هنگام ريزش باران رعد و برق نيز حادث مى‌شود كه خود معلول فعل و انفعالات ديگرى است كه بموقع برخورد ابرها و تأليف آنها به وجود مى‌آيد (5). در حقيقت رعد و برق اثر برخورد و تخليه بار دو نوع الكتريسته منفى و مثبت است كه ابرها حامل آن مى‌باشد.