اگر چنين كنيد چه بسا بر طايفه‌اى از طوايف عرب فرود بيايد و با شيرين زبانى و سحر بيانش دلهاى آنان را تسخير كند سپس با همدستى ايشان بر شما يورش برد و آنچه داريد از دستتان بگيرد. پس درباره او بهتر است تدبيرى ديگر بينديشيد.»

«ابوجهل» گفت: من نظرى دارم كه فكر شما تاكنون بدان نرسيده است.

گفتند: چيست؟

گفت: «از هر قبيله‌اى جوانى دلير و نسب‌دار كه موقعيّتى در ميان قومش داشته باشد انتخاب كنيد؛ آنگاه به هر يك از ايشان شمشير برنده‌اى داده شود و صبحگاهان به طور دسته‌جمعى بر او يورش برند و او را بكشند تا از دستش راحت شويم. دراين صورتخون او در ميان همه قبايل پراكنده مى‌شود و فرزندان «عبد مناف» نمى‌توانند با همه طوايف قريش بجنگند و ناچار به گرفتن ديه مى‌شوند و ما هم ديه‌اش را مى‌دهيم.»

پيرمرد نجدى: رأى و نظر همانست كه اين مرد گفت و راهى بهتر از اين نيست.

پيشنهاد «ابوجهل» به اتّفاق آراء پذيرفته شد، [1] سپس پانزده نفر را كه «ابولهب»- از بنى‌هاشم- نيز در ميان آنان بود [2] برگزيدند و زمان حمله را مشخّص كردند و قرار گذاشتند اين امر را مخفى نگه دارند، پس از آن متفرّق شدند.

از سوى ديگرف فرشته وحى، پيامبر (ص) را از نقشه آنان آگاه ساخت و اين آيه بر

رسول خدا (ص) نازل گشت:

(وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللّهُ وَاللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ.) [3]

[1] . السيرة الحلبيّه، ج 2، ص 25-26 و الكامل فى التاريخ، ج 2، ص 102

[2] . ر. ك. اعلام الورى، ص 72 و بحارالانوار، ج 19، ص 72 البته رقمهاى ديگرى مانند ده نفر، 25 نفر و حتى صد نفرهم ذكر شده است (ر. ك. بحارالانوار، ج 19، ص 59 و 54 و السيرة الحلبيّه، ج 2، ص 26 و 28)

[3] . انفال، آيه 30