افراد خاندان خود نظر انداخت و گفت: آيا اكنون آنچه را كه نمى‌پذيرفتيد دانستيد؟!

آنگاه كه مردم پراكنده گشتند و جز نزديكان خليفه، كسى در مجلس نماند. مأمون به امام (ع) رو كرد و گفت: قربانت گردم اگر صلاح مى‌دانيد احكام هر يك از فروعى را كه در مورد كشتن صيد در حال احرام مطرح كرديد، بيان كنيد تا استفاده كنيم.

امام جواد عليه السلام فرمود: آرى، اگر شخص محرم در خارج از حرم شكار كند و شكار از پرندگان بزرگ باشد، كفاره‌اش يك گوسفند است و اگر در حرم بكشد كفاره‌اش دو برابر است. اگر جوجه پرنده‌اى را در بيرون حرم بكشد كفاره‌اش يك بره است كه تازه از شير گرفته شده باشد، و اگر آن را در حرم بكشد هم بره و هم قيمت آن جوجه را بايد بدهد. اگر شكار از حيوانات وحشى باشد، چنانچه گورخر باشد كفاره‌اش يك گاو است و اگر شتر مرغ باشد يك شتر بايد بدهد و اگر آهو باشد كفاره آن يك گوسفند است و اگر هر يك از اينها را در حرم بكشد كفاره‌اش دو برابر مى‌شود.

اگر محرم كارى كند كه قربانى بر او واجب شود، اگر در احرام حج باشد بايد قربانى را در «مِنى‌» ذبح كند و اگر در احرام عمره باشد بايد آن را در «مكّه» قربانى كند. كفاره شكار براى عالم و جاهلِ به حكم، يكسان است؛ منتهى در صورت عمد (علاوه بر وجوب كفاره) گناه نيز كرده است. كفاره شخص آزاد بر عهده خود اوست و كفاره برده بر عهده صاحب اوست. بر صغير كفاره نيست ولى بر كبير واجب است و عذاب آخرت از كسى كه از كرده‌اش پشيمان است برداشته مى‌شود، ولى آن كه پشيمان نيست كيفر خواهد شد. (1)

2- روايات جعلى‌

«يحيى بن اكثم» كه در بحثهاى ابتدايى با امام (ع) مغلوب شده بود و با وجود امام (ع) بازار خود را بى رونق مى ديد براى ضربه زدن به امام (ع) از راه ديگرى وارد شد. او در مجلسى ديگر سؤالى را درباره خلفا طرح كرد تا اين كه اگر امام پاسخ سؤال را ندهد شكست خورده قلمداد شود و اگر پاسخ گويد به ناچار بايد عقيده خود و حقيقت را بيان كند و اين امر موجب رنجش طرفداران خلفا از آن حضرت خواهد شد.