با مردانى از اهل سجستان و بُست در سفر مكه بوديم، در طواف كعبه حضور جوادالائمه (ع) رسيديم. عرض كردم حاكم سجستان از دوستان شما است و من هم بايد خراج و مالياتى به او بدهم. اگر به او نامه‌اى مرقوم فرماييد كه به من احسان كند موجب سپاس و تشكر است.

حضرت جواد (ع) به او نامه‌اى نوشت و او مرا تا آخر عمر از مالياف معاف كرد. [1]

3- تواضع و فروتنى

يكى ديگر از ويژگى‌هاى مهم اخلاقى كه در زندگانى امامان عليهم السلام ديده مى‌شود، تواضع و فروتنى است. ائمه (ع) از متواضع ترين مردم زمان خود بودند و فروتنى را افتخارى براى خود مى‌دانستند. امام جواد (ع) مى‌فرمايد:

«التَّواضُعُ زِينَةُ الْحَسَبِ» [2]

فروتنى زينت و شرافت حسب و نسب است.

آن حضرت در زندگى با نهايت فروتنى و مهربانى با زيردستان و مردم رفتار مى‌كرد.

«خيران خادم» مى‌گويد:

در روزگار زندگانى امام جواد (ع) حج گزاردم و به سوى مدينه رفتم و داخل خانه امام (ع) شدم.

آن حضرت را ديدم كه بر سكّويى ايستاده و جايى را كه بر آن مى‌نشيند فرش نكرده‌اند ...

چون هيبت زده و مدهوش شده بودم خواستم از غير پلكان به طرف سكّو بالا بروم كه امام به پلكان اشاره كرد. بالا رفتم و سلام دادم، آن حضرت پاسخ سلام مرا داد. آنگاه به من دست داد. من دست او را بوسيدم و بر صورتم گذاردم.

جوادالائمه (ع) مرا با دست خود نشاند. و به خاطر حيرت و دهشتى كه بر من راه يافته بود، دست او را گرفتم و آن حضرت هم دست خويش را در دست من نهاده بود و چون آرام يافتم، دستش را رها كردم. [3]

امام جواد (ع) كارها را خود انجام مى‌داد و تا حد امكان در كارهاى شخصى از

[1] - كافى، ج 5، ص 112 و 118 و بحارالانوار، ج 50، ص 86-87. (سجستان، همان سيستان است و بُست نيز امروزه در افغانستان واقع شده است. فرهنگ معين)

[2] - بحارالانوار، ج 77، ص 133

[3] - الامام الجواد، قزوينى، ص 166 و بحارالانوار، ج 50، ص 106