مراقبت دائمى‌

«اعْلَمْ انَّكَ لَنْ تَخْلُوا مِنْ عَيْنِ اللَّهِ فَانْظُرْ كَيْفَ تَكُونُ» [1]

بدان تو در هيچ شرايطى از ديدگاه خدا بيرون نخواهى بود. اكنون ببين چه وضعيتى دارى و چگونه عمل مى‌كنى.

يكى از آثار ايمان به خداوند بزرگ احساس مراقبت دائمى و هميشگى از جانب اوست. انسان مؤمن اعتقاد دارد كه سراسر وجود او تحت مراقبت شديد است و به هر مقدار كه پايه‌هاى ايمان محكم‌تر باشد، اين احساس در وجود او بيشتر و عميق تر خواهد بود. تا آنجا كه انسان خود را به طور دائم در حضور و اشراف هميشگى خداوند مى‌بيند.

اين نوع احساس بزرگترين وسيله تربيت و سازندگى فرد واجتماع و زيباترين جلوه ايمان است. على (ع) در دعاى شريف كميل عرضه مى‌دارد:

«وكُلَّ سَيِّئَةٍ امَرْتَ بِاثْباتِها الْكِرامَ الْكاتِبيِنَ الَّذينَ وَكَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ مايَكوُنُ مِنّى‌ وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَىّ مَعَ جَوارِ حى‌ وَ كُنْتَ انْتَ الرَّقيِبَ عَلَىَّ مِنْ وَرَائِهِمْ والشَّاهِدَ لِما خَفِىَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِكَ اخْفَيْتَهُ وَ بِفَضْلِكَ سَتَرْتَهُ»

(خدايا ببخش) هر كار بدى را كه فرشتگان بزرگوار را مأمور نگارش آن نمودى و آنان را موكل ساختى تا هرچه كرده‌ام ثبت نمايند و آنان را همراه با اعضا و جوارحم بر من گواه گرفتى و تو خود فوق آن فرشتگان مراقب من و شاهد و ناظر بر آن اعمالى هستى كه از فرشتگان پنهان مانده و اين پنهانى ناشى از فضل و رحمت تو نسبت به من است.

توكل فقط بر خدا

«كَيْفَ يُضَيَّعُ مَنِ اللَّهُ كافِلُهُ وَ كَيْفَ يَنْجُو مَنِ اللَّهُ طالِبُهُ وَ مَنِ انْقَطَعَ الى‌ غَيْرِ اللَّهِ وَكَلَهُ اللَّهُ الَيْهِ» [2]

[1] - تحف العقول، ص 456

[2] - اعلام الدين، ص 309