فصل پانزدهم:

فرزنددارى‌

وراثت، محيط و مربّى، سه عامل مهم تربيتى به شمار مى‌روند كه در تكوين شخصيت انسان نقش بسزايى دارند؛ عامل وراثت و محيط در حد زمينه و بستر شكل‌گيرى روحيات و خصلتها، و مربى در جايگاه جهت دهى، هماهنگى، بالندگى و هدايت آنها. بدين جهت نقش مربى در ساختار تربيتى از اهميت و جايگاه ويژه‌اى برخوردار است و در حقيقت سرنوشت هر انسانى، ريشه در روحيات، خصلتها، رفتارها و آموزش‌هاى كسانى دارد كه در دوران طفوليت سِمَت مربيگرى او را بر عهده داشته‌اند. در اين ميان، مادر به عنوان نزديك‌ترين و مهربان‌ترين فرد به انسان در ساختار فكرى و فرهنگى فرزند و تعيين مسير آينده زندگى وى نقشى بى بديل دارد.

مكتب تربيتى فاطمه (س) بهترين الگوى زنان و مادران در هر عصرى است. ازدواج او با على (ع) تلاقى دو درياى عميق نور با يكديگر بود و حاصل آن، بيرون آمدن لؤلؤها و مرجانهاى گران بها. [1]

[1] . اشاره به آيات 19-22 سوره مباركه الرّحمن كه بر پايه برخى روايات به جريان ازدواج حضرت على (ع) و فاطمه - عليها السّلام - و ولادت امام حسن و امام حسين - عليهما السلام - تأويل شده است. ر. ك: تفسير الدّرالمنثور، ج 7، ص 697