آمده بود، فرمود: «سلمان! سوگند به خدايى كه محمد را به نبوت برانگيخته است اكنون سه روز است كه غذايى نخورده‌ايم و حسن و حسين از گرسنگى بى تاب شده و هم اكنون مانند جوجه‌هاى پركنده از گرسنگى به خواب رفته‌اند.» [1]

نيز نقل است كه آن حضرت روزى به رسول خدا (ص) عرضه داشت: «اى رسول خدا! به خدا سوگند، در خانه على پنج روز است كه بدون غذا صبح كرده‌ام و هيچ غذايى در دهان نگذاشته‌ايم، نه گوسفندى داريم، نه شترى و نه آبى.» [2]

از همه اينها كه بگذريم فرق نكردن وضعيت زندگى زهرا (س) در قبل و بعد از بخشش فدك به او، بهترين گواه بر زهد و ساده زيستى او است. به راستى او همچون پدر و همسرش، سومين پرچمدار و آيينه تمام نماى زهد است و هرگز از زندگى زاهدانه خود نزد كسى شكايت نبرد و همواره خدا را شاكر بود.

[1] . همان، ج 43، ص 72

[2] . احقاق الحق، ج 17، ص 23