اخلاق، کامل ترین زنان بود. وی بسیار بزرگوار، صوفی منش، نیکوکار و هوشمند بود. مأمون در سال 206ق او را در ده سالگی عقد و در سال 210ق جشن عروسی اش را برپا کرد.

مأمون به سبب جایگاه پدر پوران نزد وی، با این دختر ازدواج کرد. جشن عروسی پوران به سبب مخارج و هزینه های آن، در تاریخ عرب بی مانند بود، لذا این مراسم به عنوان یک رویداد شگرف و مشهور ثبت شد. جشن عروسی این دو در شهر فم الصلح کنار مصب نهر صلح به دجله فرات برگزار شد. در این جشن، بر سر میهمانان بزرگ و مهم، گلوله های مُشکین (هم اندازه فندق) ریختند. در آنها کاغذهایی بود که بر هر یک، نام روستا، کنیز، اسب و... نوشته شده بود. هر کس یکی از این گلوله های مشک را به دست می آورد، مالک آن چیزی می شد که برکاغذ نوشته شده بود. سپس بر سر میهمانان سکه های زر، نقره و عطرهای گرانبهایی مثل نافه های مشک و تخم عنبر می ریختند.

آن گاه مأمون حصیری زربافت بر زمین گسترد و گفت: «خدا ابونواس را بکشد! گویا این بساط را دیده بود وقتی که در وصف شراب و حباب هایی که براثر به هم زدن روی آن قرار می گیرد، چنین گفت: «حباب های کوچک و بزرگ آن گویا مرواریدهایی هستند که بر زمینی از طلا پراکنده شده باشند.» شاعران در وصف این جشن شعرهای زیادی سرودند. پوران در ایام خلافت معتمد در سن هشتاد سالگی درگذشت.(2)

پی نوشت ها:

[1] دوشنبه اول محرم سال 271 = 29 ژوئن سال 884؛ جمعه دهم رجب سال 271= اول ژانویه سال 885.

[2] وفیات الاعیان، ج 1، ص 287؛ مروج الذهب، ج 4، ص 65؛ النجوم الزاهره، ج 3، ص 65؛ البدایة و النهایه، ج 11، ص 49؛ نساء الخلفاء، ص 67.

سال 272 ق = 885ـ886 م(1)

رویدادها

آشوب در بغداد:

* به دلیل مخالفت با مرکب سواری مسیحیان، توده مردم در بغداد بر آنان می شورند و «دیر عتیق» را ویران و غارت می کنند. گورهای مردگان مسیحی را نبش کرده، برخی از دیوارهای دیر را تخریب می کنند. محمد بن طاهر امیر بغداد، شرطه را برای بازداشت آنان می فرستد، و آنان مردم را پس می رانند. سپس محمد دستور می دهد ویرانی ها را بازسازی کنند.(2)

بلایای طبیعی

* زلزله ای در مصر، خانه ها و مسجدها را ویران می کند و افراد زیادی براثر آن کشته می شوند.

وقایع نظامی

قیام ها

* جزیره: حمدان بن حمدون رئیس بنی تغلب با هارون شاری خارجی هم پیمان شده، بر موصل مسلط می شود.

درگذشتگان

* ابراهیم همدانی* ابن ابان

* اسحاق اندلسی* سلیمان بن وهب

ابراهیم همدانی

ابراهیم بن جعفر همدانی، از فرماندهان سپاه زنگیان بود که همراه صاحب الزنج (سرکرده زنگیان) در نبردهای متعددی حضور داشت و روزی که صاحب الزنج کشته شد (270ق) او نیز اسیر شد. الموفق عباسی او را زندانی کرده، سپس کشت.(3)

ابن ابان

علی بن ابان، از بنی مهّلب بن ابی صفره، دلاوری شورشگر و از بزرگ ترین یاران رهبر زنگیان (علی بن محمد)بود که بر دولت عباسیان شورید. همراه علی در نبردهای متعددی حضور داشت، سپاهیان او را رهبری کرد و کنارش جنگید. هنگامی که صاحب الزنج کشته شد، ابن ابان پنهان شد. الموفق عباسی به جستوجویش پرداخت و او را در سال 270ق دستگیر و زندانی کرد و سپس او را کُشت.(4)

اسحاق اندلسی

کنیزی دورگه بود که به المتوکل علی الله عباسی تعلق داشت. برای متوکل، ابراهیم (المؤید) و ابواحمد طلحه (الموفق) را به دنیا آورد و در بغداد درگذشت.(5)

سلیمان بن وهب

ابوایوب، سلیمان بن وهب بن سعید بن عمرو حارثی (منسوب به نیای بزرگشان حارث بن کعب)، وزیری از نویسندگان بزرگ و از خانواده دبیران بزرگ بود. در بغداد زاده شد و در سن چهارده سالگی منشی و کاتب مأمون شد. در سال 255ق وزیر المهتدی عباسی و در سال 263ق وزیر المعتمد عباسی شد. الموفق عباسی بر او غضب و