* فارس: محمد بن عمرو بن لیث صفاری به فارس حمله می کند و عامل فارس را از آن جا بیرون می کند و بر آن جا مسلط می شود. خلیفه معتضد سپاهی به فرماندهی غلام خود، بدر برای جنگ با محمد بن عمرو اعزام می کند. بدر با محمد می جنگد و او را از فارس بیرون می کند.

جنگ ها

* ابراهیم (دوم) اغلبی امیر افریقیه بر منطقه کالابریا در جنوب ایتالیا یورش می برد و با مدافعان شهر کوسانزا می جنگد و در حالی که آن شهر را در محاصره خود دارد، از دنیا می رود.

درگذشتگان

* ابراهیم بن حجاج* ابن قط

* ابن منجم(هارون)

* ثابت بن قرَّه* عبیدالله بن وهب* محمد بن ابی الساج

ابراهیم بن حجّاج

ابواسحاق رهبر بنی حجّاج در اشبیلیه بود که نسبشان به لخم و در همان حال از طرف مادری از طریق ساره قوطیه نواده سلطان کُت به سلاطین کُت می رسید. پس از کشته شدن برادرش عبدالله در آشوب و نبرد میان خاندانش با خاندان بنی خلدون، جانشین او شد. آن گاه این دو خاندان موافقت کردند که با هم بر اشبیلیه و قرمونه حکم برانند، ولی ابراهیم مخفیانه کریب رهبر بنی خلدون و برادرش خالد را کشت و خود به تنهایی بر اشبیلیه و قرمونه حکومت کرد؛ گرچه طبق معاهده می بایست بنی حجاج و بنی خلدون متفقاً بر این دو شهر حکومت کنند.

عبدالله امیر اندلس نیز حکمرانی ابراهیم را به رسمیت شناخت و او را در جای خود تثبیت کرد.

ابراهیم با عمر بن حفصونِ شورشگر، هم پیمان شد و همراه او با نیروهای امیر عبدالله جنگید، امّا پس از آن که امیر عبدالله پسر او عبدالرحمان را که به گروگان گرفته بود، آزاد کرد و ابراهیم دوباره به اطاعت و فرمانبری از امیر عبدالله بازگشت و ابراز وفاداری کرد. ابراهیم همت و ابتکار خود را برای کنترل و اداره حکومتی خود صرف کرد و شیوه پادشاهان را پیش گرفت و درباری به پا کرد و گارد ویژه ای متشکل از پانصد سواره نظام ـ غیر از پیاده نظام ـ تشکیل داد و شهر قرمونه را پایگاه نظامی خود کرد و در آن شهر اصطبل های خود را قرار داد. مالیات برقرار و سیستم اداری و قضایی را اصلاح کرد و روابط میان خود و قرطبه را بهبود بخشید و امیر عبدالله را با دادن نیروهای کمکی در برخی از جنگ هایش و فرستادن هدایا و پیشکش ها یاری کرد. ابراهیم علاوه بر اینها مردی خوش اخلاق، ستوده خصال و بخشنده و دربارش مانند دربار بنی امیه بود و در دوران او شهر اشبیلیه به شکل بی سابقه ای شکوفا شد.

او شاعران را پیش آورد و به آنان میدان داد و عالمان و صاحبان فن و هنرمندان را تشویق کرد و بادادن صله و پاداش گرامیشان داشت. از جمله شاعران او، ابوعمر، احمد بن عبدربه، نویسنده کتاب العقد الفرید بود که ابراهیم را مدح کرد و مورد قدردانی و تفضل او قرار گرفت و قدر و قیمتش دانسته شد. ابراهیم به افرادی که از خانواده های اصیل و شریف بودند، با دادن صله و پاداش توجه و عنایت می کرد. او دراشبیلیه درگذشت و حکومتش میان دو فرزندش تقسیم شد؛ بدین ترتیب که عبدالرحمان حاکم اشبیلیه و محمد حاکم قرمونه شد.(2)

ابن قط

احمد بن معاویة بن محمد بن هشام، از خاندان خلافت اموی در اندلس، ملقب به ابن قط، ادیبی عالم به اخترشناسی و مردی شجاع بود. در دوران امیر عبدالله بن محمد بن منذر برای جهاد به پاخاست و شصت هزار تن از بربرها گِرد او جمع شدند و او با پشتیبانی آنان به جَلیقیّه هجوم برد و به پادشاه آنان و همراهانش نامه نوشت و به اسلام دعوتشان کرد. آنان با وی به پیکار برخاستند و رهبران بربر او را واگذاشتند و رها کردند و او با عده ای از همراهانش پایداری کرد تا کشته شد.(3)

ابن منجم (هارون)

ابوعبدالله، هارون بن علی بن یحیای بغدادی، معروف به ابن منجم، از عالمان ادبیات بود و آثاری نوشت؛ از جمله کتاب النساء شامل اخبار زنان و هرچه از نظم و نثر درباره شان گفته شده است و کتاب المختار من الاغانی. معروف ترین تألیف او کتاب البارع فی أخبار الشعراء المولدین است که در آن شرح احوال 161 شاعر را آورده که نخستین آنها بشّار بن بُرد و واپسینشان محمد بن عبدالملک بن صالح است.

ابن خلّکان می گوید: «این کتاب از کتاب های نفیس و بسیار ارزشمند است که آدمی را از دیوان های اشعار آنان بی نیاز می کند و نویسنده، بهترین اشعارشان را در آن گردآورده است.»

جدّ هارون، زرتشتی بود و به دست مأمون عباسی مسلمان شد. هارون در بغداد زاده شد و در همان شهر در جوانی و در سن سیوهفت