«جوانیِ از دست رفته، باز نمی گردد و روزی که گذشت باز پس نمی آید.»

«زخم، پس از مدتی، دوباره تازه می شود در صورتی که پایه (درمان) بر نادرستی نهاده باشد».

«کاری که زودتر از هر چیز از میان می رود، چیزی است که، سختی به خود ببندی و خوی تو، برخلاف آن باشد.»

«کسی که در دنیا دارایی ندارد، بزرگی هم ندارد، و هر کس بزرگی ندارد، مالی ندارد.»

«میان مردم، کسانی هستند که به اندک مایه زندگی، راضی هستند، و مرکب آنان، دو پایشان، و لباسشان، پوستشان است.»

«اگر در خوی کسی بردباری نباشد، کهنسالی او را بردبار نمی سازد.»

«هر گاه در بدنه نیزه ها کژی باشد، نوک نیزه درست به هدف نخواهد نشست؛ اختلاف میان پیروان، به نزاع میان سروران منجر خواهد شد.»

«برخی می پندارند هر تندخو، سخت دلیر است، و گاه انسانی که در اثر خشم، می لرزد ترسو است.»

«همه مردم، با خود اسلحه برمی دارند، اما هر جانور چنگال داری، درنده نیست.»

«زیبایی چهره، برای جوانمرد، بزرگی نمی آورد، اگر در کار و رفتار او زیبایی نباشد.»

«هر کس می تواند ادعای عشق و شیدایی کند؛ هر چند سخن منافق، پنهان نمی ماند.»

«بی بهرگی از دست گران جانان، چنان سخت نیست؛ آن چنان که بی بهرگی از دست بخشندگان دشوار است.»

«ترسو هرگاه در زمینی تنها می شود، در پی نیزه زدن و مبارزه بر می آید».

«هر کس چیزی را از راه زورگویی و قدرت بتواند به دست آورد، تن به خواهش نمی دهد.»

«هر کس پی کاری می رود، آرزو دارد آن را چونان شیر، قدرتمندانه به دست آورد.»

«بهترین چیزی که با آن پیروزی به دست می آید، طبع آدم است و هنگام تکلف و کار برخلاف مقتضای طبع، لغزش حاصل می شود.»

«هر کس، کامی تلخ و بیمار داشته باشد، آب گوارا را نیز تلخ می یابد.»

«هر کس در پی بزرگی باشد، به آن نمی رسد، و همه مردان، یل و سرآمد نیستند.»

«زمانه، سر کش شده و هیچ چیزگوارا و سره پیدا نمی شود، و شادی درست نیز یافت نمی شود.»

«هرگاه انسان ناقصی مرا نکوهش کند و به گوش تو برسد، بدان این، گواه بر کمال من است.»

«ما در روزگاری هستیم که بدی نکردن، از سوی بیشتر مردم، نیکوکاری است.»

«گاه نااهلان، برخود، لباس عشق می پوشند و افراد ناموافق با انسان، یار می شودند.»

«می خواهی ارزان به بزرگی برسی، با آن که برای رسیدن به عسل، از نیش زنبور گریزی نیست.»

«عذر هر بخیل، پذیرفته نیست و هر کسی به سبب بخل، سزاوار سرزنش نیست.»

«هر بردباری که از روی ناتوانی باشد، عذری است که افراد پست به آن روی می اورند.»

«چه بسا به سخنی درست، خرده می گیرند؛ در حالی که درد آنها، ناشی از فهم بیمارشان است.

و هر کس، از آن، اندازه ذوق و درک خود برداشت می کند.»

«نه هر کس که دیگران را به کار نیک راهنمایی کند، خود انجام می دهد، و نه هر کس که انجام دهد، به پایان می برد.»

«اشک دشمن، تو را فریب ندهد! و برجوانی خود، از دشمن که دل او می سوزد، ترحم کن!»

«بزرگی و والایی، از آزار مردم، آسوده نمی ماند؛ تا آن که به پای آن، خون ریخته شود.»

«ستم، از خوی انسان ها است. و اگر دیدی کسی پاکدامن است و ستم نمی کند، از ناتوانی است.»

«آدم ذلیل، اظهار محبت و دوستی می کند، ولی مار به دوستدار و خود بیشتر اظهار محبت می کند.»

«کار آنان که زاده بزرگانند، بزرگ، و کار زادگانِ عجم، عجمی است.»

«بی انصافی، پیوسته رابطه میان دوستان را به هم می زند؛ هر چند خویشاوند باشند.»

«هر چه انسان بخواهد، به آن نمی رسد؛ بادها در آن سویی که کشتی ها نمی خواهند میوزند.»

«نیاز بی خردِ نادان به ادب، مانند نیاز الاغ بی سر به افسار است.»

«یکی از بدبختی های دنیا برای آزاده، آن است که ناگزیر باید با دشمنش دوستی کند.»

«نیرنگ بی خردان، به خودشان برمی گردد، و دشمنی با شاعران،