آذربایجان

* مرزبان دوّم پسر اسماعیل به حکومت آذربایجان دست یافت.

* اندلس ایجاد فوج های جنگی تابستانه دریایی و خشکی برای نبرد با نورماندی ها.

غزنه

* ابواسحاق ابراهیم بن البتکین امیر غزنه بدون فرزند پسر درگذشت و سردار سبکتکین، داماد البتکین به جای وی انتخاب و امیر غزنه شد و سلسله غزنویان را بنیان نهاد.

تبادل اسیران

* تبادل اسیران میان رومیان و سیف الدوله حمدانی صورت گرفت. میان اسرای مسلمان، ابوفراس حمدانی، پسرعموی سیف الدوله نیز دیده می شد.

وقایع نظامی

حمله رومیان

* استیلای رومیان بر جزیره قبرس و یورش آنان به «آمد» (دیاربکر) و نصیبین و پیشروی آنان تا مرزهایی که اوایل قرن هفتم میان ایران و روم بود.

تسلّط دیلمیان بر سایر مناطق

* معزالدوله حاکم عراق بر عمان نیز تسلّط یافت.

غارت قافله های حاجیان به وسیله اعراب

* اعراب بنی سلیم به قافله های حاجیان مصری و شامی حمله و اموالی را غارت کردند و جمعی را کشتند.

یورش های نورماندی ها در اندلس

* یورش دریایی فرنگی ها(نورماندی ها ـ وایکینگ ها) به سواحل پرتغال و دشت های لیسبون با عکس العمل کشتی و ناوگان جنگی اندلس مستقر در اشبیلیه مواجه شد و ناوگان نورماندی ها منهدم شد.

درگذشتگان

* ابوعمر کندی* اسحاق تجیبی* نجیرمی

ابوعمر کندی

ابوعمر، محمد بن یوسف بن یعقوب بن حفص، از بنی تجیب (قبیله ای از کند)، مورّخی نسب شناس و آشناترین و عالم ترین مردم به تاریخ مصر و اهالی و شهرها و حدود مرزی آن بود و به حدیث آشنایی خوبی داشت. در مصر متولد شد. در تاریخ وفاتش، اختلاف است؛ گفته شده: او در سال 284ق متولد و در سال 350ق دیده از جهان فروبست، و گفته شده که او در سال 355ق از دنیا رفت. ابوعمر کندی، غیر از یعقوب کندی، فیلسوف معروف است. الولاة و القضاة، کتاب فضائل مصر که این کتاب را برای کافور اخشیدیتألیف کرد؛ سیرة مروان بن محمد، کتاب الموالی و کتاب تاریخ مصراز تألیفات او است.(2)

اسحاق تجیبی

ابوابراهیم، اسحاق بن ابراهیم تجیبی طلیطلی، در طلیطله متولد شد و از بزرگان فقهای مالکی بود. وی مصدر فتوا، استوار در دین و به دور از قدرت طلبی و حکومت بود. در راه خدا، از سرزنش کسی هراس نداشت و از مشاوران خلیفه اندلسی عبدالرحمان الناصر بود. وی از شرکت در مجالس جشنی که خلیفه به مناسبت ختنه نوادگان خود می گرفت، خودداری می کرد و می گفت: «شرکت فقیهان در این مجالس، برای آنان کسرشأن است.» و خلیفه نیز با ناراحتی، عذر او را در عدم شرکت در مجالس جشن پذیرفت. در سال 355ق به عنوان جنگجو، همراه حکم (مستنصر) شد و در حال جنگ و جهاد درگذشت. الحکم، خوشحالی خود را در مرگ او آشکار کرد، زیرا از او و از گرایش عامّه مردم به او هراس داشت.(3)

نجیرمی

ابواسحاق، ابراهیم بن عبدالله بن محمد نجیرمی از دبیران شاعر و ادیب بود. او از مردم شهر نجیرم، در ساحل خلیج فارس، نزدیک سیراف است. وی از اصحاب و یاران زجّاج نحوی (متوفای 311ق) بود و سپس به مصر رفت و دبیر کافور اخشیدی شد. ایّام العرب فی الجاهلیه، از تألیفات او است. در کتاب النجوم الزاهره آمده است: روزی کافور اخشیدی، بارعام داده بود. مردی به پاخاست و به کافور دعا کرد؛ در دعایش این چنین گفت: «ادام الله أیّام مولانا ـ به کسر میم ـ؛ خداوند، روزگار سرور ما را مستدام بدارد!» کافور و حاضران این کار او را نپسندیدند. آن گاه نجیرمی که در مجلس حاضر بود، برخاست و گفت:

«از این که دعا کننده، حرکات و صداها را اشتباه خواند و گلویش براثر آب دهان یا حیرت، بسته شد و دچار «لحن» در سخن شد، تعجبی نیست.

و این مهابت و عظمت مولایمان بود که میان گفته فصیح و غیر فصیح، فاصله انداخت.

اگر ثناگوی تو، «ایام» را در جایی که باید نصب دهد، جرّ داد، از