متشکل از بربرهای مغرب، و برکناری فرمانده جیش بن صمصامه، و نصب سردار ریّان خادم. وی کارگزار معزلدین الله بر طرابلس بود.

* ریّان ابومحمود بن ابراهیم بن فلاح، همراه او سپاه مغرب و سردار ابن صمصامه را از دمشق بیرون می راند.

مکه:

* حذف نام طائع عباسی از خطبه در مکه و مدینه و خواندن آن به نام معزلدین الله فاطمی.

حلب:

* بکجور، حاجب قرعویه برضد سرور خود قرعویه توطئه نموده، وی را دستگیر و در قلعه حلب زندانی می کند و حکومت را به تنهایی در اختیار می گیرد. ابوالمعالی سعدالدوله پس از وارد شدنش به حلب و رهانیدن آن سامان از دست بکجور، ابوالحسن علی بن حسین مغربیرا به وزارت برگزیده، بکجور را پس از آن که قلعه را تحویل داده و تسلیم می شود، به امارت حمص و ارتش آن جا می گمارد.

وقایع نظامی

بازگشت دمشق به حوزه خلافت عباسی

* البتکین پس از شکستش مقابل عضدالدوله در واسط، همراه سپاهیان ترکش رهسپار دمشق و بر آن جا چیره می شود و کارگزار فاطمی، ریّان خادم را بیرون می کند و به نام خلیفه عباسی خطبه می خواند. وی سپس بر نواحی ساحلی شام و طبریه سلطه می یابد.

اعاده حاکمیت بنی حمدان برحلب

* ابوالمعالی، سعدالدوله حمدانی از قبیله بنی کلاب کمک می گیرد و ضمن محاصره حلب، آن جا را از چنگ بکجور خارج می کند و سپس وارد شهر می شود. بکجور مقاومت کرده، هم چنان تا سال 367ق در قلعه باقی می ماند. آن گاه به سبب تمام شدن مواد غذایی، تسلیم می شود. سعد الدوله نیز از وی درمی گذرد و او را به امارت حمص و ارتش آن جا می گمارد.

یورش های رومیان

* امپراتور بیزانس، حنا زیمسکس به سبب شکستی که از مسلمانان خورده بود و به خاطر اسیر شدن فرماندهانش، حمله گسترده ای را برضد مسلمانان تدارک می بیند. و جنگی صلیبی برضد نصیّبین و دیاربکر (آمد) و میّافارقین راه انداخته، بر آن سامان یورش می برد.

درگذشتگان

* ابن اندلسی

* ابن عدی

* ابوالعیش بن کنّون

* ظالم عقیلی

ابن اندلسی

ابوعلی، جعفر بن علی بن احمد بن حمدون که به ابن اندلسی و هم چنین ابن غلبون شهرت دارد، زمام دار مسیله و امیر ناحیه زاب (از نواحی افریقا) بود. ابن خلکان درباره او می گوید: وی بسیار بخشنده بود و به دانشمندان عنایت خاصی داشت. ابن هانی اندلسی طی مدیحه سرایی هایی که زیبایی فوق العاده ای دارد وی را مدح گفته است که از جمله، قصیده ای است که در آن می گوید:

«ای اصحاب نیزه های بلند و شمشیرهای آخته و وعده های فراوان و بی شمار!

کدام یک از شما، سلطانی مطاع است و چونان سلاطین تبّع (میان قوم حمیر) زره برتن دارد؟

میان آن دلاور مردانی که عطر آنان، جلا دهنده سپرها و بوی دل آویز ایشان، با خون رنگین است (دیده می شود).

آری! اینان جماعتی هستند که وقتی دیگران بربسترهایشان آرمیده اند، برپشت اسبان میان باریک، شب را به صبح می آورند.»

پدرش رهبری بنی مسیله را به عهده داشت و میان او و زیری بن مناد، جدّ معز بن بادیس، جنگ ها و منازعاتی رخ داد؛ از جمله: نبرد سختی میان آن دو در گرفت که طی آن، زیری بن مناد کشته شد. سپس پسرش بلکین جای پدر را گرفت و بر جعفر چیره شد. جعفر نیز فهمید توان ستیز با بلکین را ندارد، از این رو، سرزمین خود را ترک کرد و به اندلس گریخت. او سرانجام در سال 364ق در آن جا درگذشت.(2)

ابن عدی

ابوزکریا، یحیی بن عدّی بن حمید بن زکریا، نصرانی و از مردم تکریت و فیلسوفی فرزانه بود. و ریاست علم منطق در آن روزگار به وی رسیده بود. ابن عّدی، در تکریت متولد شد و به بغداد رفت. در آن جا منطق را نزد ابوبشر بن یونس و ابونصر فارابی فراگرفت. او کتاب های زیادی را در زمینه علوم و ریاضیات به زبان عربی برگردانید؛ از کتاب های او تهذیب الاخلاق، شرح مقالة الاسکندر است. وی کتاب ارسطو در علوم ما بعد الطبیعة و دیگر علوم را نیز به عربی ترجمه کرد. ابن عدی در 84 سالگی در بغداد درگذشت.(3)

ابوعیش بن کنّون

ابوعیش، احمد بن قاسم بن محمد بن قاسم بن ادریس و واپسین پادشاه ادریسی بود که پدرش، حجرالنسر را برای مقرّ امارت خویش برگزید. او از داعیان فاطمیان بود و دعوت به تشیع را گسترش داد، امّا هنگامی که ابوعیش زمام امور را به دست گرفت، به تبلیغ از فاطمیان