شاخه درخت«بان» می خرامید.

وقتی که او جام را می گرداند و آواز می خواند، می پنداری نغمه آل داوود به او داده شده است.

این زمانی بود که جوانی و شادابی ،مرا یار بود و زندگی با طراوت و روزگار خوش، مرا دمساز بود.

جوانی از من جدا شد و زنان آوازه خوان از من کناره گرفتند؛ کسی که پیر شد دچار غم های دراز و سختی ها می شود.

اگر امیدی به بازگشت عیش گذشته بود، من هم می گفتم:

ای روزهای عمر من، شما را به خدا سوگند برگردید!»

منتجب حدود سال 400ق از دنیا رفت.(15)

پی نوشت ها:

[1] پنج شنبه اول محرم سال 400 = 25 اوت سال 1009؛ یک شنبه دوازدهم جمادی الاول سال 400 = اول ژانویه سال 1010.

[2] معجم الادباء ج 1، ص 81؛ الوافی بالوفیات، ج 1، ص 171؛ طبقات الاطباء، ص 481؛ تاریخ الاطباء، ص 88؛ الأعلام ، ج 1، ص 82.

[3] کشف الظنون، ص 862؛ طبقات الاطباء، ج 2، ص 19؛ تراث العرب العلمی، ص 400؛ تراث الاسلام، ص 266؛ الأعلام ، ج 2، ص278.

[4] الوافی بالوفیات ج 2، ص 379؛ الأعلام ، ج 6، ص 329؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص 45.

[5] اخبار الحکماء ص 259؛ الفهرست، ص 393؛ الأعلام ، ج 6، ص 329؛ تراث الاسلام، ج 3، ص 173.

[6] الأعلام ، ج 1، ص 382.

[7] وفیات الاعیان، ج 3، ص 376؛ یتیمة الدهر، ج 4، ص 284 و 345؛ شذرات الذهب، ج 3، ص 159؛ العبر، ج 3، ص 77؛ تاریخ الادب فی ایران، ص 114؛ دائرة المعارف الاسلامیه، ماده: «بستی»؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص49؛ مجلة العربی، سال 1970، شماره 156، ص 143؛ الأعلام ، ج 5، ص 144.

[8] البدایة و النهایه، ج 11، ص 342؛ النجوم الزاهره، ج 4، ص 223؛ الاعلام ، ج 2، ص 286.

[9] معجم الادباء، ج 2، ص 118 و 119؛ الأعلام ، ج 4، ص 270؛ مجمع المؤلفین، ج 6، ص 358.

[10] بغیة الملتمس ، ص 447؛ نفح الطیب، ج 3، ص 388؛ الأعلام ، ج 8، ص 96؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج 4، ص 332.

[11] البیان المغرب، ج 3، ص 38 و پس از آن؛ مقدمه ابن خلدون، ص 131؛ اعمال الاعلام، ص 103؛ نفح الطیب، ج 1، ص400؛ تاریخ المسلمین و آثار هم فی الاندلس، ص 343؛ الأعلام ، ج 4، ص 101.

[12] عیون الانباء فی طبقات الاطباء، ص 333؛ تراث العرب، ص 127؛ تراث الاسلام، ص 476 و 505.

[13] طبقات الاطباء، ص 459.

[14] الصله، ص 643؛ جذوة المقتبس، ص 388؛ نفح الطیب، ج 4، ص 290؛ الأعلام ، ج 8، ص 99.

[15] اعیان الشیعه، ج 5، ص 345؛ الأعلام ، ج 3، ص 255؛ بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص 358؛ فروخ، تاریخ الادب العربی، ج 3، ص83.

رویدادهای اسلام از 401 ـ 410 ق

سال 401ق = 1010-1011 م.(1)

رویدادها

اندلس:

* محمد (مهدی) پس از شکستش در جنگ «وادی آره» به قرطبه بازگشت. وی در شهوات فرورفت و در نتیجه، مردم از او رویگردان شدند. سردار واضح، جوانانی برای کشتن او می فرستد که سرانجام او را می کشند.

* سردار واضح، هشام مؤید را از بازداشتگاهش در قصر آزاد کرده، خلافت را به او باز گرداند.

انکار نسب فاطمیان

* القادر بالله عباسی، رهبران، علما و اشراف را بر انکار نسبت عبیدیان فاطمی گواه گرفت. آنان منشوری مبنی بر ردّ انتساب آنان به حضرت فاطمه زهرا(س) نوشته، آن را امضا کردند که از جمله امضاکنندگان، شریف رضی، برادرش سیدمرتضی، امام ابوحامد اسفراینی، امام ابوالحسن قدوری و دیگران بودند.

دولت فاطمیان:

* الحاکم بامرالله فاطمی، ابومطاع بن حمدان بن ناصرالدوله، معروف به ذوالقرنین را به ولایت دمشق می گمارد. پس از آن، والیان یکی پس از دیگری به دمشق گسیل می شدند تا این که سردار ترک، انوشتکین دزبری در سال 419ق والی آن جا شد و ولایت او تا سال 433ق. ادامه یافت.

خواندن خطبه به نام فاطمیان در عراق:

* امیر قراوش، ابومنیع بن مقلّد، امیر موصل، مدائن و انبار دستور می دهد در مساجد به نام الحاکم بامرالله فاطمی خطبه خوانده شود. خلیفه القادر بالله این مطلب را به سلطان بهاءالدوله دیلمی رساند. بهاءالدوله سپاهی را به فرماندهی، سردار سپاه، ابو علی بن استاد هرمز، روانه جنگ با قرواش می کند. قرواش عذر خواسته، خواندن خطبه به نام فاطمیان را ممنوع می کند.

جزیره:

* کشته شدن ابومنصور، سعید بن مروان، امیردیار بکر و میافارقین و جانشینی برادرش ابونصر احمد بن مروان.حج:

سفر حج در عراق به سبب ترس از غارت های اعراب، متوقف شد.

قحطی

* قحطی و گرسنگی در خراسان